ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ / Γιώργος Αλεξανδρής

Αυτή η σκλαβωμένη γη,
μαρτυρικά καθώς τη ζήσαμε
και μάνα τη φιλήσαμε
στο πρώτο και στερνό της ζωής φιλί,
μικρή, καρπερή κι αλύτρωτη
με φιρμάνι στου τσιφλικά τα χέρια,
αυτή η γη είναι δική μας,
το σπιτικό κι η δούλεψή μας.

Μια ολόκληρη ζωή,
αυτή η άγια και δόλια μάνα γη
σταλιά -σταλιά μας ρούφηξε
τα νάματα της ψυχής μας
καθώς την προσκυνούσαμε
απ’ το πρωί ως το βράδυ,
τη δίψα μας στις λάσπες της να σβήσει,
τη ζητιανιά της πείνας μας να κρύψει.

Αυτή η άπονη μάνα γη
που μάτωνε τα χέρια μας
και έλουζε το μέτωπο με ιδρώτα,
μας πρόδιδε μας κάρφωνε
φτωχούς κολλήγες κι άκληρους,
με δικασμένη την κάθε μας σοδειά
και τους κόπους μας χεριά-χεριά,
στα φέουδα και την κληρονομιά.

Χρόνους πολλούς, γενιές πολλές,
όνειρα κι ελπίδες νανουρίζουν.
Πικρή η θύμηση της πείνας
σκληρή της φτώχειας η ζωή,
μας γίναν δύναμη και πίστη ιερή.
Δώστε μας πίσω αυτή τη γη,
να’ ναι δικό μας το ψωμί, δική μας η ζωή,
γιατί αυτή η γη είναι δική μας.

           

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ / Γιώργος Αλεξανδρής

Η ενσυνείδητη σπουδή προσώπων και γεγονότων
ως πόρισμα και διδαχή στης ιστορίας τη μελέτη,
αποτελεί θέαση και ανασκόπηση του μέλλοντος,
τολμηρή φαντασία επινοήσεων και μαρτυριών,
αναπόληση και νοσταλγία προθέσεων και προσδοκιών.

Του χθες οι επώδυνες αλήθειες είναι συμβατές
και η αποδοχή τους, πρώτιστη ανάγκη επιστροφής
στον προγραμματισμό και τη διαβούλευση του αύριο,
να είναι το σήμερα στοχαστικό και ευσύνοπτο
σε περιλάλητες δοξασίες και τρέχουσες εφαρμογές.

Παινέματα ευπροσήγορα κι ευδόκιμες διανθίσεις
ανιστόρητων εποχών και αλλόδοξων φρονημάτων,
με πρόταξη την ελευθερία και δύναμη του λόγου,
συμπαιγνία είναι ναρκισσισμού και ειδημοσύνης,
διαφέντεμα στην κενότητα προοπτικής και ιδεών.

Ο καθωσπρεπισμός, συνέπεια της παραδοχής
κοινωνικών σχημάτων και κλειστών παρατάξεων,
οχύρωση του δεδικασμένου σε κάθε αλλαγή,
να είναι η απουσία κέλευσμα και απαντοχή,
συμμόρφωση και ρητή αποδοχή της ευκολίας.

Η συνομολογία σε σοφίας προτάγματα και θέσεις
για την επένδυση με ρήτρες ελεύθερου στοχασμού
στη  γνώση και της ευρυμάθειας την  επιμονή,
χωρίς επιφανειακές αναγνώσεις και αφορισμούς,
αναγνώριση είναι του ευ γίγνεσθαι και αρετή.

Η αμφισβήτηση παγιωμένων αντιλήψεων και θεσμών
σε πατριαρχικές δομές και νόμιμες συγκλίσεις,
με τη μνήμη κιβωτό παραστάσεων και επιλογών,
δεν είναι παρέκκλιση καθεστωτική κι αυθαιρεσία
παρά εκσυγχρονισμού διάγραμμα και δημιουργία.

                             

ΦΟΙΝΙΞ / Νήδυμος Πάνος

Όταν τα ακροδάχτυλα στο δέρμα ακουμπούν

το κάθε κύτταρό της ηλεκτρίζεται

Η φόρτιση σε έκρηξη λαγνείας οδηγεί

με οργασμούς ο πόθος ζητά να ξεδιψάσει

Το ροδόσκουρο κορμί καθώς γέρνει στο πλάι

μια αγωνιώδη ανάσα προφταίνω να πάρω

στων υγρών την απύθμενη πριν ξανασβήσω γλύκα

Δύναμη αντλώ από τις στάχτες

Άλλη μια μέρα τραβώ εμπρός

Στης καθημερινότητας τον αέναο κύκλο

ξαναγιεννιέμαι

ΤΑΙΝΙΑ ΣΕ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ / Νήδυμος Πάνος

Συμπρωταγωνιστές στην ίδια σκηνή

Τρία, δύο, ένα, μοτέρ, κλακέτα

Ησυχία, γυρίζουμε!

Το χέρι νωχελικά εκτείνεται στο άδειο προσκέφαλο

κορμί σε εμβρυακή στάση αναζητά απεγνωσμένα ζεστασιά

Ψάχνουν τα χείλη να ξεδιψάσουν

τη γλύκα μιας ολονύχτιας κλινοπάλης

Το πρόσωπο λαχταρά απεγνωσμένα

ένα γαργαλιστικό άγγιγμα των μαλλιών

Συνθλίβεται η καρδιά κάθε πρωί από την απουσία

δάκρυα αθέλητα κυλούν στην ίδια διαπίστωση

Ξημερώνοντας άλλη μια αυγή

έρωτα σκηνοθέτη σ’ εκλιπαρώ

σενάριο να αλλάξεις

Δημοσιεύθηκε στο 4ο Γεναριάτικο ΠΕΡΙ ΟΥ:

https://www.periou.gr/panos-nidymos-tainia-se-epanalipsi/

ΦΥΣΙΚΗ ΦΘΟΡΑ / Πάνος Νήδυμος

 

Κορμί αλαβάστρινο θάμπωσες με τα χρόνια

μόνο η αγάπη με γλυπτό σε κάνει να φαντάζεις

Ρούχο φθαρμένο από καιρό που η λαγνεία φρεσκάρει

τις αισθήσεις σου ανέστησα κι οι πόροι ανασαίνουν

Φθείρεται καθετί θνητό, η φύση το προστάζει

αφήνει ο χρόνος πάνω μας αμείλικτα σημάδια

Η στίλβη πλάνεψε αιώνια τη ματιά μου

της νιότης σου η εικόνα χαράχτηκε στο βλέμμα

Πάντα θωρώντας σε τ’ ορκίζομαι

σαν πρώτη φορά θα ’ναι