του Δημήτρη Τριαντακωνσταντή
Αη Δημήτρη μου
εσύ
που ανθίζεις
μεσ’ τα κρύα
τη μυρωδιά σου
την βουβή
τα κρίνα
έχουνε κλέψει
Έλα να
στολίσεις το χειμώνα μου
που ρέει στο
κορμί μου
για να ζηλέψει
η άνοιξη
το χρόνο να
πλανέψει
Μες στην
καρδιά μου σαν κρυφτείς
δεν θα σε
προδώσω πάλι
γιατί τα
αγκάθια έδιωξα
άφησα μόνο
εμένα
Τώρα μπορώ να
ζω
στο άνθος σου
να ελπίζω
στην
παραδείσια άβυσσο
τα χνάρια μου
να αφήνω
Κι όταν θα
τρέχεις μακριά
στα πέρατα του
απείρου
θα έχω
αποδράσει απ’ τη γη
στον ίσκιο σου θα φεύγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου