ΙΣΩΣ ΣΟΥ ΠΑΕΙ / Μακρογιώργου Γεωργία

 

Παλτό
σε ναφθαλίνη
κάποτε κόκκινο
με ασπρισμένο πέτο.
Οι τσέπες ξηλωμένες
και οι λεκέδες ανεξίτηλοι
απ’ το κρασί, το αίμα
και τη στάχτη.

Βγάλ’ το από το μπαούλο,
δοκίμασέ το,
κοιτάξου στον καθρέφτη ·
ίσως σου πάει.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ / Μακρογιώργου Γεωργία

 

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

όταν σε τίμησαν με το χρυσό μπαστούνι
τη σκουριασμένη σου έσυρες ασπίδα
προς τα βουνά όπου πολέμησες

κάποτε βρύο πάνω της έγινες
μαράθηκες και χάθηκες

στον κόσμο εάν θα ξαναρθείς
ίδια θα βρεις
τα επίγεια των ανθρώπων
και στο ίδιο θα απαντήσεις δίλημμα:
καλύτερα να πολεμήσω πριν χαθώ

ΧΑΡΑΓΜΑΤΙΑ / Μακρογιώργου Γεωργία

 

το γκρίζο σύννεφο του δειλινού
με το μαχαίρι η νύχτα χάραξε
κι ανάσα πήρε ο ήλιος- τρύπωσε
έσμιξε με τη θάλασσα

μία γυμνή ημισέληνος
πήρε πόζα για φωτογράφιση ενώ
τα ναυάγια αναδύθηκαν
κι άρχισαν την αιώρηση

γλάρων το λίκνισμα
τα μάτια ακολούθησαν

χέρια σε χάδια αφέθηκαν
κι έπειτα έγραψαν
για το μαχαίρι

ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ / Καλοβελώνη Γεωργία

 

Ξημερώματα Κυριακής
Θα σε συναντήσω σε μια πόλη ξένη
Θα κουβαλάς εικόνες από μέρη μακρινά
Που ονειρεύτηκα να δω μαζί σου
Θα με ρωτήσεις πώς περνώ
Αν μού ‘λειψες
Και πώς κυλήσανε οι μέρες μακριά σου
Θα ‘μαι χωρίς αποσκευές
Και θα ‘ρθω δίχως απαντήσεις
Ήχος κανείς δεν θ’ ακουστεί
Τα σφραγισμένα χείλη μου θ’ ανοίξουν
Μόνο για να γευτούνε τα δικά σου
Κι όταν το αίμα στάξει
Μέχρι τις άκρες των ποδιών σου
Θα σε αφήσω ως άπιστο Θωμά
Να ψαύσεις τις πληγές μου
Ολωσδιόλου ανίδεο
Γι’ αυτό αθωωμένον

ΠΑΡΑΔΟΧΗ / Καλοβελώνη Γεωργία

 

ύπαρξη αδικαίωτη
στέκεις
τομή αγεωγράφητη
δίχως πυξίδα
δεν είναι η ποίηση που επιτάσσει τη φυγή
μήτε η ζωή που κρύβεις μες στις λέξεις
είναι που θέλεις να’ σαι ποιητής
σε κόσμο ανυπεράσπιστο
που όλο το μελάνι το χρωστάει
του θανάτου

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ / Καλοβελώνη Γεωργία

 

ξαπλώνει στο κρεβάτι του
αγγίζει τα οστεώδη χέρια του
το κορμί του ζεστό
το στόμα του άγραφη σελίδα
δεν τον φιλά
ανασαίνει δυο στιγμές σιωπής και φεύγει

μέσα της χιονίζει λέξεις

"Απαξίωση-αυτοκαταστροφή της Ιστορικής Αριστεράς" [3] άρθρα του Λουκά Αξελού

1)https://slpress.gr/politiki/i-eximerosi-tis-istorikis-aristeras/

2)https://slpress.gr/politiki/i-apaxiosi-aftokatastrofi-tis-istorikis-aristeras/

3)https://slpress.gr/politiki/exafanisi-i-anakampsi-tis-istorikis-aristeras/

ΕΚΕΙ . . . / Αλεξανδρής Γιώργος

 

           

Ξεστράτισε και τράβηξε
στο στρατί που λίγοι πάνε.
Εκεί που ο καίριος στοχασμός
μένει στοιχειό και ρημάδι
και γίνεται βαθύς στεναγμός
στης νύχτας το πυκνό σκοτάδι.

Εκεί που στεφανώνεται
ο καημός του την ελπίδα
και νιώθει στο σμίξιμο αυτό
την πρώτη και στερνή χαρά του,
κρυφό της ψυχής του φυλαχτό
στο εσπέριο πέταγμά του.

Εκεί που φόβος γίνεται
το τόλμημα της σκέψης
και σμίγουν στον  αφορισμό
η πίστη και η γνώση,
μετέωρες στον εναγκαλισμό
κι απόκληρες στην πτώση.

Εκεί που τρέχουν οι καιροί
πίσω από ιδέες νέες,
πολύκλιτοι να ‘ναι οι ναοί
και λειτουργία οι σπονδές,
αγλάισμα ύμνων η σιωπή
και συμφωνία οι κραυγές.

Εκεί που συνομολογούνται
τ’ απέραντα όρια του οίστρου
με τα πλούτη της φαντασίας,
με τον βαθύτονο συλλαβισμό
της πρωτόφαντης απορίας
στο όνειρο το διαχρονικό.

Εκεί που κάποιος αναθαρρεύει
σε οιωνούς και προβλέψεις,
του εύδικου να γίνει τιμητής
χωρίς προσχήματα κι αναστολές,
της κοινωνίας άξιος ζηλωτής
με δόγματα σοφίας και προσφυγές.

Εκεί στην πολυπλοκότητα
της αντίθεσης στο αποδεκτό,
πέρα από την κοινή λογική,
με τον αντίλογο προφητεία
μια νέα αρχή κι αξία να επινοεί,
με αναγνώριση την αυθεντία.

Εκεί στα εύσχημα της υπερβολής,
στου πνεύματος την εγρήγορση
με την ενδοσκόπηση αυτογνωσία,
μάθηση, εμπειρία και προβολή
και θεία ενσυνείδητη υπηρεσία
στην εύγονη λατρεία την κοσμική.

Εκεί στο κρυφό θυσιαστήριο
του γόνιμου ατομισμού,
στη μέθεξη των ιδανικών
με οράματα και βλέψεις,
με υπέρβαση των θεωριών
στου αλτρουισμού τις στέψεις.

Εκεί στην πολυπραγμοσύνη
του νου και τη ψυχής του,
με κατάθεση προμηθεϊκή
σε όνειρα και προσμονές
και με τη συνείδηση αγαθή
στων διπλανών τις απαντοχές.
     
         Γιώργος  Αλεξανδρής

ΑΠΡΙΛΗΣ / Δεμπερδεμίδου Γεωργία

 

Φύσηξε Απρίλης
Ντύθηκε παντού
Ξανθός και μυρωδάτος
Χαμόγελα και πονηριές
Ως κάτω από τα σύννεφα
Μας ομορφαίνει.
Απρίλη φύσηξε άφοβα έως να
Μαδήσουμ’ ένα – ένα φυλλαράκι.
Μήπως πετάξουμε κείνη την ώρα
Που δεν θ’ ανθίζει όλη η πλάσις
Κι όλες τις άσπλαχνες στιγμές ίσως αφήσουμε
Απ’ το πετσί χόρτο ξερό της γης μας.

Κρατώντας μόνο της ψυχής μιαν Άνοιξη

ΑΔΙΟΡΑΤΗ ΦΩΝΗ / Δεμπερδεμίδου Γεωργία

Νεφελωμένη ημέρα.
Αγγίζω τ’ ακροδάχτυλά σου.
Παγωμένα.
Ηδονικά γλείφεις πληγές ενώ
ράβω απαλά
στο στόμα σου φιλιά.
Πηδώ στον ουρανό μου
σε άλλην άλληνα ζωή.

Αδιόρατη συνείδησης φωνή.

Η καλύτερη αγάπη
πάντα είναι της ψυχής

ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ / Δεμπερδεμίδου Γεωργία

 

Πέταξες το μαντήλι
απ’ το τσεπάκι.
Χρώμα άλλαξες
στο χθεσινό σακάκι.
Καινούργιες έβγαλες
φωτογραφίες για
να θυμάσαι τις στιγμές.
Σε έναν ουρανό
κάρφωσες το φεγγάρι.
Έβαλες τις σιωπές
την νύχτα να φωνάζουν

Όλα επιμελώς τα διεκπεραίωσες
μ’ αυτό που δεν μπορείς ό,τι κι αν γίνει
να μας αλλάξεις είναι την ψυχή.