Φύσηξε Απρίλης
Ντύθηκε παντού
Ξανθός και μυρωδάτος
Χαμόγελα και πονηριές
Ως κάτω από τα σύννεφα
Μας ομορφαίνει.
Απρίλη φύσηξε άφοβα έως να
Μαδήσουμ’ ένα – ένα φυλλαράκι.
Μήπως πετάξουμε κείνη την ώρα
Που δεν θ’ ανθίζει όλη η πλάσις
Κι όλες τις άσπλαχνες στιγμές ίσως αφήσουμε
Απ’ το πετσί χόρτο ξερό της γης μας.
Κρατώντας μόνο της ψυχής μιαν Άνοιξη
Νεφελωμένη ημέρα.
Αγγίζω τ’ ακροδάχτυλά σου.
Παγωμένα.
Ηδονικά γλείφεις πληγές ενώ
ράβω απαλά
στο στόμα σου φιλιά.
Πηδώ στον ουρανό μου
σε άλλην άλληνα ζωή.
Αδιόρατη συνείδησης φωνή.
Η καλύτερη αγάπη
πάντα είναι της ψυχής
Πέταξες το μαντήλι
απ’ το τσεπάκι.
Χρώμα άλλαξες
στο χθεσινό σακάκι.
Καινούργιες έβγαλες
φωτογραφίες για
να θυμάσαι τις στιγμές.
Σε έναν ουρανό
κάρφωσες το φεγγάρι.
Έβαλες τις σιωπές
την νύχτα να φωνάζουν
Όλα επιμελώς τα διεκπεραίωσες
μ’ αυτό που δεν μπορείς ό,τι κι αν γίνει
να μας αλλάξεις είναι την ψυχή.
