από τις ψευδαισθήσεις σου !
Ο πυρετός έπεσε !
Βοήθησαν κι όλα εκείνα,
τα παγερά επιθέματα !
Το παραλήρημα τέλειωσε,
μαζί του κι οι οπτασίες !
Το μουσκεμένο σου σώμα,
τώρα στεγνώνει στο φως...
Όπου να΄ναι θα ξαναβρεί το χρώμα του !
Εκείνο της μισοθαμένης θαλασσόπετρας,
που γλίτωσε απ΄το κύμα !
Κρατώντας μόνο τους λαμπιρισμούς του νερού
και την υγρή φωνή του !
Του νερού,
που αθεράπευτα χαριεντίζεται,
έξω απ΄τις τρύπιες χούφτες σου ,
κι απόξενα μακριά σου...
Για μια στιγμή ενωθήκατε,
μα έκανε τον κύκλο του,
σαν όλες τις ασθένειες .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου