[Ανέκαθεν θαύμαζα τα δένδρα] / Κουφογάζου Φωτεινή

Ανέκαθεν θαύμαζα τα δένδρα
αυτούς τους αγέρωχους κορμούς
τις ξεφλουδισμένες ράχες τους,
τόσο όμορφες, μα και τόσο διαφορετικές η μιά από την άλλη
πλεγμένα κλαδιά σε σχηματικά μοντέλα
φυσιογνωμίες προσώπων οι κόμποι τους
σαν να θέλουν να σου μιλήσουν
να σου ψιθυρίσουν μυστικά κρυμμένα μέσα τους
Μια αγκαλιά φτάνει, για να νοιώσεις τη φύση
που κοιμίζεται στους νευρώνες τους.
Ευφραίνουμαι κάτω από τη φυλλωσιά τους
οι ηλιαχτίδες τη διαπερνούν
κι η ψυχή μας χλωροφιλιώνεται και ανασαίνει...

Κρεμάσαμε την ομορφιά στα καρφιά της καθημερινότητάς μας
ξεχνώντας την, βυθιστήκαμε στη δίνη μιας φαινομενικότητας που δεν μας ταιριάζει
Αθώοι και ένοχοι με μαρτυρίες μηδαμινές
-δικαιολογίες φθηνές στα αδικαιολόγητα «στάνταρ» μας