Εκμαγεία ανέμων: Ποιητική Συλλογή του Αντώνη Μπουντούρη από τις εκδόσεις Κουκκίδα

ΕΚΚΛΗΣΗ
Προς εσέ Θεά κόρη Περσεφόνη
Που σε αποκαλούν Επήκοο
Ανίκητο και Ουρανία
στρέφομαι και σε παρακαλώ: Μπορείς να μείνεις λίγο παραπάνω;

**

οσες ψευτογιορτές         και να’χουμε μπροστά μαςοση αλλοτρίωσηθα βρούμε χρόνο για         να κοιταχτούμε σιωπηλά         ο ένας με τον άλλοαργά ή γρήγορα.

**

Στο ταλάντεμα του άσωτου ανέμου

γεννήθηκαν πολλές επιθυμίες παλιά

αμέτρητες λιποταξίες μετά

κι οκνές οι σιωπές μας τώρα.

Ορειβασίες μ'αφόρετα άρβυλα.

Εδώ που τα λέμε δεν φταίμε μόνο εμείς

Είναι η εποχή της στάχτης.

Αλλά για να τα λέμε όλα

οι μοσχοβολιές απ΄τις γαζίες

είναι πάντα παρούσες.

---

                                           έρχεται σαν σιωπή που βρυχάται...

από τα έγκατα μια σιωπή

                          η πόλη σε ακινησία

ελάχιστοι ακούν τα πατημένα χώματα

που μουρμουρίζουν

ελαφρά σαν στάχυα

ελάχιστοι νιώθουν την πληρότητα

των επερχόμενων

**

*

Αφού καψαλίσω τις άκρες τους

Ανάβω τους ανέμους

Τρελός χορός.

*

Φυσάει δεν αστειεύεται

για να σπρωχτεί το πέλαγο

σ ΄ανήκουστη σφαγή.

Πάνω απ΄τις Μυκήνες τα Ψαρά

το Μοναστήρι τη Σμύρνη

και το Δίστομο.

Θα κομπιάζει η φωνή μας μια ζωή.

*

Αχτένιστη περνά από πάνω μας η Ιστορία

και φυσά.

Τεντώνω την ηχώ

Συνάζω σιωπές.

Κι όλο φυσά.

*

Τρεκλίζει απόψε ο βοριάς

Σκορπά το ξεραμένο αίμα

από τότε.

Ατλάζι που λερώθηκε

και δε θυμάμαι πότε.

*

Ψιχαλίζει στα γυμνά μας πόδια

κι ακούω πως

ο καιρός θα χαλάσει κι άλλο.

Αντώνης Μπουντούρης