ΦΛΟΙΣΒΟΣ / Ζουλιάτης Χρήστος

Δεν είναι ο απαλός ήχος των κυμάτων
Δεν είναι η μαρίνα με αραγμένα πλεούμενα
Δεν είναι η παιδική χαρά για ατίθασα παιδιά
Δεν είναι το αραξοβόλι των ονείρων σου στο ηλιοβασίλεμα
Δεν είναι ο ήχος του κλείστρου που αιχμαλωτίζει το μπλε της θάλασσας
Δεν είναι το κοκτέιλ που πίνεις στο μπαρ
Δεν είναι οι φωνές των απελπισμένων
που τρέχουν να προλάβουν το χθες που έχασαν
σε μια δύση του ήλιου

Φλοίσβος
Δεν είναι ταβέρνα, δεν είναι στάση, δεν είναι οι γραμμές του τραμ, δεν είναι ξενοδοχείο, δεν είναι σινεμά, δεν είναι λούνα παρκ, δεν είναι χωριό, δεν είναι παράδεισος, δεν είναι κόλαση...

Φλοίσβος
Είναι μια καμαρούλα τόση δα, ένα ανοχύρωτο φρούριο,
πάνω σε τέσσερα στρογγυλά όμικρον,
ανάμεσα στο λευκό το γιώτα και το κάπα, ανάμεσα στο εφτά και το οχτώ.
Φλοίσβος. Είναι το σφιχταγκάλιασμα
Είναι το πρώτο φιλί που έδωσες και πήρες, ένα κρύο απομεσήμερο,
τυλιγμένο στο μοβ.
Φλοίσβος. Είναι το χτυποκάρδι που σε έκανε να ριγήσεις και να παραδοθείς
Φλοίσβος είναι Αγάπη, είναι Έρωτας!
Ο Φλοίσβος είναι η ζωή σου όλη!