του Νίκους Καρύδη
Να τελειώνει η
μέρα και να περιμένουν
στίχοι
άγραφτοι
όπως το φως
πίσω από τα τζάμια
χαμένοι
φαντάροι σε ξένους δρόμος
μ’ ένα
καθρεφτάκι στην απάνω τσέπη
κι ένα φυλαχτό
στη θέση της καρδιάς.
Α, οι άσπρες
κιμωλίες στα μικρά δάχτυλα
κι ο ασβέστης
στα πεζούλια
χρωματισμένος
από τα γεράνια και τα βασιλικά
και οι φωτιές
τις νύχτες στα βουνά
καλοκαιριάτικα
σινιάλο για να
φύγω.
Κι εσύ να
υπάρχεις πάντα
χωρίς λύπη
χωρίς στεναγμό ξέροντας
πως δεν
τελειώνει η μέρα ποτέ
όσο ορίζει τη
ζωή μας η στιγμή
ταξιδεμένη τα
πέλαγα με τη δικαιοσύνη
όλων των αρχάγγελων
δική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου