Στέλλα Βρακά
Εσένα ζητούσα
αγάπη
όταν περπάταγα
στον κόσμο
ρίχνοντας κάτω
την μορφή μου.
Εσένα ζητούσα
αγάπη
όταν έσερνα
την ψυχή μου
στην ένδεια
της ερήμου
ψάχνοντας τα
ίχνη των βημάτων σου.
Δεν είχα να
σου δώσω
τίποτα αγάπη
μόνο στον
απαρνημένο κόσμο
γύρευα την
αμοιβή μου
κι όλοι μου οι
στίχοι
της αγρύπνιας
τα γυμνά δάση
μιλούσανε.
Μα έπαψα να
πληρώνω
το επαρμένο
δώμα
και με άδεια
χέρια
σε προσμένω
αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου