Πόσες κινήσεις
κρύβουν οι σιωπές
όταν
λικνίζονται όλα τριγύρο μας
μας λένε με τα
μάτια λόγια λατρείας
αυτά που μας
κρύψανε
γιατί είναι
νωρίς ακόμη να τ΄ακούσουμε.
Κι αυτός ο
οίκτος με το ένα χέρι να κρατά
μαχαίρι,
κι εγώ να
ανεβαίνω στάλα στάλα
τα
χτυποκάρδια,
όλα τα είδα,
όλα τα πάθη να κραυγάζουν
μέσα στη
λαγνεία της θάλασσας.
Απ΄το διάστημα
ακούω μόνο άσματα.
Ποιός είδε το
πουλί! ......μόνο η βροχή.
Ένα αστέρι που
λαλεί!
Ε! είναι αυτό
που χάνεται
πίσω απο τα
κλειστά μάτια μας.
Κοιτάχτε ένα
ψάρι πως σπαρταρά
προσπαθόντας
να διαβεί
τα καλοκαίρια
μας!
Τότε είδα τη
σιωπή στο Σύμπαν να λούζεται
παλεύοντας
οράματα,
και τα άστρα
να πνίγονται
κι αυτή
να λικνίζεται
να λικνίζεται
σταλάζοντας,
την ώρα που
έμπαινε
ο ήλιος στη
θάλασσα..
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου