Κεσίσογλου
– Αγγελίδου Θάλεια
Ένα γράμμα σε
στίχους, η ψυχή κάποιου κόσμου
που τριγύρω
μου ανθούσε και που ανάβρυζε εντός μου,
στο σοννέτο
χυμένη, θεία φλόγα του βάθους
λαχταρεί κι'
όλο τρέμει σαν τρελλή φωτιά πάθους.
Σ' αρμονίες,
σε ρίμες, με φτερά προς τ' αστέρια,
σ'
αγκαλιάσματα πόθου με μια σκέψη δυο χέρια,
κι' απ' τ'
απείρου τα θάμπη, του πελάγου τα μάκρη
σαν χαμόγελο
κάτι, πόνου αόριστου δάκρυ.
Κι' ω φωνές
σαν τραγούδια, που πνιγμένα στο κύμα
σε ναυάγια κι'
αβύσσους κρυφό ανοίγετε μνήμα.
Στης Αγάπης το
βράχο μες το φως γυμνό πλάσμα
να τ' ακούσω
ήλθα πάλι των ασμάτων σου τ' άσμα!
Κάποιο δείλι
ένα γράμμα, ένα γράμμα σε στίχους,
ο παιάνας που
αντήχει με τους ίδιους τους ήχους,
πίσω εκεί ν'
αντιλάλει μια ψυχή κάποιου κόσμου
μ' ό,τι γύρω μου ανθούσε, μ' ό,τι ανάβλυζε εντός μου!.
το ποίημα της ποιήτριας το βρήκαμε και διαβάσαμε στη σελίδα : http://allilografia.blogspot.de/2010/12/blog-post.html αναζητώντας στοιχεία για τη ζωή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου