Αγίασμα

Μαύρο αίμα ρέει στο σώμα,

μια κρυφή πληγή,

το ψέμα,

κι όση έχει μείνει ακόμη αντοχή,

σ’ εκείνο το βλέμμα.

Η αποκαθήλωση της αγνότητας,

του ιδανικού,

μπροστά στα μάτια που δεν έπρεπε να δουν…

ενώπιος ενωπίω με τους κριτές.

Αίμα αμαρτωλό από τις αμαρτίες του κόσμου,

η λόγχη λέρωσε το κορμί και το πανί της σεμνότητας,

στάλες αγίασμα,

στο ξερό άγονο χώμα

όπου ξεψύχησε η αγάπη.

Χρήστος Κουκουσούρης