Μαύρο αίμα
ρέει στο σώμα,
μια κρυφή
πληγή,
το ψέμα,
κι όση έχει
μείνει ακόμη αντοχή,
σ’ εκείνο το
βλέμμα.
Η αποκαθήλωση
της αγνότητας,
του ιδανικού,
μπροστά στα
μάτια που δεν έπρεπε να δουν…
ενώπιος ενωπίω
με τους κριτές.
Αίμα αμαρτωλό
από τις αμαρτίες του κόσμου,
η λόγχη λέρωσε
το κορμί και το πανί της σεμνότητας,
στάλες
αγίασμα,
στο ξερό άγονο
χώμα
όπου ξεψύχησε η αγάπη.
Χρήστος Κουκουσούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου