μ΄ όλα τα πιθάρια,
γεμάτα με μύρα πιθάρια των μάγων,
για τους κατακλυσμούς των Νώε έλεγε
και μεις παιδιά γελούσαμε
και τρέχαμε μ΄ ένα μικρό πανέρι
στα παγωμένα χέρια
ν΄ αναγγείλλουμε τη γέννηση σου Χριστέ
κι αναμέναμε ν΄ανοίξει η πόρτα της καλύβας
να φανερωθεί η Μαρία και ο Ιωσήφ
να δώσουν το τάλαντο και στη χειρότερη μέρα της βηθλεέμ
ένα φρούτο, ρόδι ας ήταν μα δεν ήταν
Αγαπημένη του παππού η ξύλινη παράγκα
με την τσίγκινη σκεπή
κρυμμένα τα ζώα
οι βοσκοί ζητιάνοι και άστεγοι επαίτες
κάτι γύφτισες Ηρωδιάδες, μοιχαλίδες της λάσπης
να φύγουν- να φύγουν
τι ζητάνε στα μέρη μας
το αστέρι ψάχνουνε
το ίδιο κα μεις
στην αγαπημένη παράγκα του παππού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου