«Ωόν αργύφεον» / Σαλίβερος Νικόλας

Mεταφυσικά

«Ωόν αργύφεον»

(Χθονὸς µὲν ἐς τηλουρὸν ἥκοµεν πέδον,Σκύθην ἐς οἷµον, ἄβατον εἰς ἐρηµίαν=Αισχύλος=

Να παμε στα πέριορα τ' αλαργινά του κόσµου στους έρηµους κι απάτητους  Σκυθικούς δρόµους.)

Ποτέ δε γίνεται μήτε να αποδεχτεί

να κάνεις Φίλος σου , το χάρο,

σαν η αγκάλη του, κοιτάζοντάς σε ,θ’ανοιχτεί

και θα σου πεί: Ήρθα για σε πάρω

Αποδειγμένα η ζωή είναι ωραία,

 κήπος φαντάζει του παραδείσου,

μα είναι κάθε  στιγμή μοιραία,

στη σκέψη της άδολης αβύσσου

Παλεύεις μια ζωή, πολλά  να αποκτήσεις ,

γιατί νομίζεις έχουν αξία.

Αγόγγυστα, με ό’τι η μοίρα σού’ταξε να ζήσεις

γιατί τα πιότερα είναι ματαιοδοξία.

Αγάπη, λύπη ,χαρά και προφορά, αναλογίσου

αυτή στ’ αλήθεια η ζωή σου .

Τον εαυτό σου κρίνε πριν φτάσει η φυγή σου,

θυμήσου πως τίποτε δεν κουβαλάς μαζί σου

Εγγόνια  στα χέρια σαν κρατήσεις

και με αγάπη, στοργικά φιλήσεις,

την υστεροφημία σου, θα ικανοποιήσεις

αν και το ξέρεις, δεν θα ξαναγυρίσεις.

Ευχαριστώ να λές, σαν βλέπεις ήλιο, κάθε μέρα

γιατί ο  νεκρός ποτέ του  δεν θρηνάει.

Εδώ βρεθήκαμε και ζούμε ,με βάση τον αγέρα,

και με τον θάνατο, νέα ζωή αρχινάει

Θα έλθει ώρα που θα γίνει το « φοβερό το βήμα,»

όπου θα πάψει της ζωή σου η πνοή .

Στη σκέψη πως θα βρεθείς, σε σκότους μνήμα,

συγγνώμη ζήτα , σ’ότι δεν έδωσες στη ζωή.

Θρησκείες κι’ επιστήμες, δεν δείχνουν ευκρινώς,

ο κόσμος πως ξεκίνησε πραγματικά.

Τι πρώτιστα γεννήθηκε : η χήν ή το ωόν χηνός,

ή με σμίξη-σύγκρουση πυρός και  χάους , ερωτικά.

Πάντα ο άνθρωπος θα ψάχνει την αρχή του

κι’ επιστήμη τον αφήνει ενεό .

Από τη φύση είναι τούτο  διδαχή του,

να πιστεύει και να ψάχνει ένα Θεό.