ΟΚΤΩ ΗΧΟΒΟΛΕΣ / Αντώνης Μπουντούρης

Αν αποκοιμηθούν

οι ιεροί νεκροί που

ξαγρυπνούν μέσα μου

νομίζω πως

            θα πεθάνω

                * 

Σε πήλινη καρποδόχο

Να ηχούν τα πολύτιμα προικιά μας

Μα δεν ηχούν

                 *

Ενα στεφάνι μυρτιάς

στα χέρια γηραλέου μύστη

που αναζητά κεφάλι να στολίσει

για ν΄αποκοιμηθεί

Αλλά δεν βρίσκει

                  *

Οχυρό στις ρίζες του βουνού

Μεγάλη σαρκοφάγος

Να τη φυλάμε βάρδιες

Αλλά μας πήρε ο ύπνος

                   *

Μουσκεμένος δαυλός

αφημένος δίπλα

σε ταφική πυρά

                    *

Και φούσκωσαν μουλιασμένοι

οι τοίχοι

Ετοιμη να γκρεμιστεί η γειτονιά

Ηταν επόμενο με τόση υγρασία

                     *

Ενας ίσκιος ασήκωτος στην πλάτη του

και καμπουριάζει

Σπρωγμένος απο τον ήλιο σώπαινε

στην άκρη της θάλασσας

Θυμωμένος

Σε στάση αυτοπνιγμού

                        *

Επειδή έστυψαν με δύναμη

άδειες φωλιές

οργίστηκαν οι νεογνοί του μέλλοντος

και ζήτησαν εκδίκηση απο τους αυτουργούς

Μας ετοιμάζουν δυσάρεστες εκπλήξεις.