ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ / Ρούλα Τριανταφύλλου

I

Για το ταξίδι δεν ήμασταν έτοιμοι.

Έτσι αποδείχτηκε.

Άγκυρα σήκωσαν με την πλάτη γυρισμένη.

Στου στίχου την άκρη μας έριξα.

Δώρο στο χέρι-μας άφησαν.

Πένα, δίχως μελάνι.

ΙΙ

Πάει καιρός από το πρώτο ταξίδι,
Κόκκινα έγιναν, τα γαλάζια όνειρα

Μια πένα αιμορραγούσε.
Γύρω, σώματα σκελετωμένα.
Θάνατος.

Δεν άκουγες παρ΄ εκτός: Θάνατος στους Ποιητές.

Είχε κυριέψει τον νου.
Είχε κυριέψει το φως.

Το νερό, τη πέτρα,

κάθε ήχο.

Θάνατος,

είχε κυριέψει το σύμπαν.

Απέραντη έρημος η μοναξιά δίχως ένα ποίημα.