Έφυγα από τα θαυμαστικά μου. Θα ζήσω
Απλά με μία υποψία
χαράς. Ο κόσμος
Δέθηκε (και δεν λύνεται)
σαν γόρδιος. Εκεί
Που πήγα κάτι να καταλαβαίνω
από νομίσματα
Ακυρωθήκανε όλες οι ανταλλακτικές αξίες.
Σαρώθηκαν από ανέμους απληστίας
τα χρηματιστήρια.
Ο καιρός στενάζει. Η εποχή
Βρέχει μαντήλια.
Κλαμένα μάτια και η αγωνία τρώει την καρδιά.
Παντού αποτύχαμε;
Τίνος συστήματος η επιβολή κάνει τον δούλο να ξαναγυρίζει
Μες του αιώνα μας τον πυρετό;
Με την ποίηση πάω πού πάω- αθώος και αβλαβής·
Αλλά είναι άλλα εμένα τα πολλά μυστικά μου.
Μια κοσμοθεωρία θέλω που να αφήνει να ανασαίνει
και του πικραμένου η ζωή.
Πολλά σιχτίρια βάλαμε στο ίδιο καλάθι και
θα μας τινάξουν στον αέρα τα μυαλά.
Αχ βρε λογοτεχνία μου, πόσες λακκούβες κλήθηκες
αιώνες να γεμίσεις:
Μπαλωματής που πάσχισε να σώσει τα
καταφθαρμένα υφάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου