Και μετά εκείνος μπήκε μέσα της
Φουντωμένος, άπλυτος
Λυσσασμένα –πως τα λένε-στα άρλεκιν.
Δεκάδες φράουλες του μάτωσαν τα πόδια.
‘’Μην ανησυχείς, καλέ μου...
αλλάζει το χρώμα, το φρούτο,η στάση
κυρίως η γλυκάδα στην περιγραφή της’’
Σαλεμένος από την απραξία ο ‘’φως’’
έκοβε κεφάλια αγαλμάτων και στερέωνε με
τσιμέντο ζωντανούς.
Τον είδε η κάμερα
Τον σκούπισαν από τη φρουτένια γεύση
Βγάλαν απ΄ τα δόντια τα μπιμπίκια του
καρπού.
Δεν είναι οργή,
αυτές είναι κουβέντες μεσήλικων με κακή
όραση.
Είναι το ίδιο να είσαι κοντά στον μικρό
που δεν έχει για καφέ
ή κοντά στην Ολυμπία, χωρίς αφή.
Μίλησε μια άφραγκη γυναίκα,
πασπατεύοντας το πορτοφολάκι
Την λέγαν ‘’γιαγιά’’, μα ήταν
κοριτσάκι:
‘’Ψέμματα λέγατε, το αίμα δεν φέρνει
αίμα.
Απατεώνες!’’ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου