Αχ βρε λογοτεχνία μου

Έφυγα από τα θαυμαστικά μου. Θα ζήσω

Απλά με μία υποψία

χαράς. Ο κόσμος

Δέθηκε (και δεν λύνεται)

σαν γόρδιος. Εκεί

Που πήγα κάτι να καταλαβαίνω

από νομίσματα

Ακυρωθήκανε όλες οι ανταλλακτικές αξίες.

Σαρώθηκαν από ανέμους απληστίας

τα χρηματιστήρια.

Ο καιρός στενάζει. Η εποχή

Βρέχει μαντήλια.

Κλαμένα μάτια και η αγωνία τρώει την καρδιά.

Παντού αποτύχαμε;

Τίνος συστήματος η επιβολή κάνει τον δούλο να ξαναγυρίζει

Μες του αιώνα μας τον πυρετό;

Με την ποίηση πάω πού πάω- αθώος και αβλαβής·

Αλλά είναι άλλα εμένα τα πολλά μυστικά μου.

Μια κοσμοθεωρία θέλω που να αφήνει να ανασαίνει

και του πικραμένου η ζωή.

Πολλά σιχτίρια βάλαμε στο ίδιο καλάθι και

θα μας τινάξουν στον αέρα τα μυαλά.

Αχ βρε λογοτεχνία μου, πόσες λακκούβες κλήθηκες

αιώνες να γεμίσεις:

Μπαλωματής που πάσχισε να σώσει τα

καταφθαρμένα υφάσματα.