η θηλιά

Καθώς έρπεις στου χρόνου τα όρια
δε σου μένει στιγμή να ρεμβάσεις
δε σου μένει στιγμή ν'αναλογιστείς
έχεις μάθει να ζεις με συμβάσεις

Τη θηλιά που σου πνίγει τα όνειρα
την τραβάς μα δε λέει να σπάσει
την τραβάς κι ύστερα τα παρατάς
πως να σκέφτεσαι έχεις ξεχάσει