ΣΥΓΓΕΝΕΨΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΕΛΙΚΑ / Τούλιος Δημήτρης

Πιστεύουν, εξορίζουν τον απόκληρο, κόβουν την πίτα, μοιράζουν, εύχονται, δαιμονοποιούν.
Στάζει φλουρί,
έξω από την πόρτα η δυστυχία,
μέσα η ειρήνη σε όλο τον κόσμο
με ολίγο ροκ εν ρολ,
ει δυνατόν,
καλά όλ’αυτά
αν έχεις αγκαλιά που δύσκολα γεμίζει,
αλλιώς μέσα στη φάτνη σου, νομίζεις, νανουρίζεις ένα μωρό,
όμως η πιθανή του ύπαρξη
που θέτει ανάποδα την καρέκλα σου
σε θορυβεί
τόσο ώστε οι ευχές σου να έχουν αστερίσκους
αντί να είναι το άστρο ορατό απ’ όλους.