δεν είναι πάντα μια άλλη πατρίδα
που ξενιτεύει την ψυχή
Είναι ίσως
κι ένα παλιό σκαρί ξαναβαμμένο
στον ουρανό του
Είναι το πιο απόμακρο χαμόγελο
ενός αφηρημένου ανθρώπου
αφηρημένου, από όσα
του έχουν συμβεί
τις απαντήσεις
ή μη μου λες
πως ο θάνατος είχε τις απαντήσεις
είναι φαγωμένο απ΄ τη ζωή
που ξεφύλλιζαν το χρόνο
που κλείδωναν το αίμα
γύρω απ΄τις πράξεις
που σιγά, σιγά
έγεινε ένας παλιός λεκές
τότε που έκλαιγαν φιλιά στα σεντόνια
απόσπασμα: https://nefeli.fairead.net/files/NEFELI/authors/daraki/pagesFrom-daraki-spilia.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου