Ο Ρόγχος

...κόβεται
σκίζεται
η ανάσα
συριγμός
ο βήχας σπασμένος
ασθματικός
πνίγει
κορμί τρέμει
πρόσωπο μελανό
δεν έχεις...
να ανασαίνεις
ο βήχας σε σπάει
παροξυσμός
αιθαλη
πρόσωπο αβλέμονα
επερχόμενος θάνατος
φραγμένος λαιμός
πνίγεσαι
τεντώνουν οι φλέβες
γρυλίζεις
γογγύζεις
γουρλώνεις
ανάσα κομμένη
ραμμένη
κοφτή
πηχτή
σφίγγει ο βήχας
ακατάληπτο άλγος
ματαιωμένης επιθυμίας
είναι το μαύρο αίμα της αγέννητης επανάστασης
σου φράζει το λαιμό
σε σφίγγει η θηλιά της
συνθλίβεται η αρτηρία
σφυριά στα ματωμένα σου μελίγγια
συστρέφεσαι
τινάζεσαι
τραυλίζεις
ασφυξία
όταν δεν μπορείς το νέο κόσμο να γεννήσεις
το πτώμα του παλιού δηλητηριάζει την πηγή της ζωής
σιωπή
άταφος
μνήμα
αιώρηση στην κρεμάλα
μάτια σφαλιστά
κορμί παραιτημένο
η αναβαλλόμενη γέννα ενός κόσμου
ξεσπά σαν αντεστραμμένη επανάσταση
ντυμένη στο μαύρο του θανάτου
στρεφόμενη κατά αυτού που πάντοτε διστάζει