Απολαμβάνω τη μανιασμένη θάλασσα
τούτο το μισοκίτρινο σούρουπο....
Μιά βροντή ξεκουμπόνεται στ' ανοιχτά
καί δυό υπάκουες αστραπές
ακολουθούνε τον κρότο της.
Δυό λούλουδα ασθματικά στο παρτέρι,
συνομιλούνε με πόνο
κι εγώ,
αναρωτιέμαι τι θάταναι άραγε η Γη
χωρίς ανθώνες καί πουλιώνε λαλήματα,
χωρίς ελαιώνες καί πευκώνες σιωπής....
Μες την ψυχή μου τούτο το σούρουπο,
κρύβω συναισθήματα ισοδύναμα
γιά την Τέχνη, τους Ανθρώπους,την Φύση....
Καί στην μέση .....ο Έρωτας,
που όσο κι αν πασχίζει με ψευδώνυμα,
δεν μπορεί τ' όνομά Του να κρύψει.!
Κι ο φτωχός ποιητής
σε αδιέξοδα φτάνει
μ' ενα μελτέμι στην καρδιά καί απορίες χιλιάδες,
γιατί, μετά το Χρόνο της λήξης του
υποψιάζεται,
πως δεν θα υπάρξει πλέον χώρος ελεύθερος,
γιά ροδομυρουδιές καί χρυσάνθεμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου