Χτες,
το βρόχινο σκηνικό
με το θαμπό επιβλητικό του φωτισμό,
παραμόρφωσε την άπλετη ομορφιά της ημέρας!
Καθηλώθηκα απ' των γερακιών τη σαγήνη
που φωλιάσαν στις απάνεμες φωλιές τους,
στην απέναντι ράχη.
Σε φόντο ασημένιο,
ενα ρυάκι νερό κυλούσε μπροστά μου
καί μιά οσμή
από χώμα φρεσκόσκαφτου αγρού,
οργωνόταν στον άνεμο!
Σαν τρελλό παιδαρέλι
λαχτάρησα σφόδρα το φως
που οι αστραπές το αυλάκωναν
κι ένα βλέμμα βρεγμένο,
άγγιξε ευθύς την καρδιά μου.
Κι ενώ η βροχή το αλσάκι νανούριζε,
η ψυχή μου εκ βαθέων εσκίρτησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου