Οι πιο τρυφερές μου σκέψεις παίρνουν ένα ξύλινο καθισματάκι και στρογγυλοκάθονται στην ψυχή.
Προσμένουν κέρασμα γλυκό του κουταλιού και δροσερό πηγής νερό,για σένα.....
Πες μου, τι απομένει πίσω από το σφύριγμά ενός τρένου, πίσω από την πόρτα που καθώς κλείνει υψώνει τοίχους ανάμεσα στα λόγια;
Υφαίνω σκέψεις με τις ηλιαχτίδες,καρφιτσώνω αστέρια για τον ερχομό σου..
________Ξυπόλητη βαδίζω στη βροχή και σε αισθάνομαι!!!!!!!!!
Στο φεγγαρόφωτο της στιγμής..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου