προς Τεχνοκριτή

Και ποιος σου είπε        

πώς έχεις εσύ το δικαίωμα,

για χάριν της φιλολογικής τάξης και μόνο,

να κρατάς νυστέρια, λαβίδες,  γάζες και

χλωροφόρμιο

να ξαπλώνεις στο χειρουργικό τραπέζι τις λέξεις μας,

τις δικές μας τις λέξεις,

να τις ξεκοιλιάζεις

να τους αφαιρείς τα εντόσθια

να επιδίνεσαι σε τομές

κάθετες, οριζόντιες και εγκάρσιες

να αιμάσσουν στα χέρια σου

τα ουσιαστικά, τα επίθετα,

οι τελείες και οι παρενθέσεις.

Και ποιος σου είπε

πως έχεις εσύ το δικαίωμα

να διαγνώσεις

ης αποχρώσεις της σκέψης μας

την αγωνία της ύπαρξής μας.

την ποιότητα της ιδεολογίας μας.

Θα 'πρεπε να ξέρεις πως

εμείς δεν είμαστε σαν κι αυτούς

που μεταξύ δείπνου και απόδειπνου

εμέσσουν τη μαλάκυνση

του εγκεφάλου τους

για να προσθέσουν επιτούτου

μια ποιητική κατασκευή ακόμα

σύμφωνα,

με τις δικές σου διατεταγμένες

με τις δικές σου φιλολογικές προδιαγρα­φές.

Θα 'πρεπε να ξέρεις ακόμα

πως δε μας ενδιαφέρουν καθόλου

οι φιλολογικοί σου μαίανδροι

και οι γραμματολογικές σου εξάρσεις.

Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να

προσδιορίσουμε

τα νοήματα των λέξεων

με υπαινιγμούς, υπονοούμενα και μεταφορές.

Η αφαίρεση που υπαινίσσεσαι

συσκοτίζει τις προθέσεις μας

κι  ακρωτηριάζει   τη  συναισθηματική μας

έκρηξη.