Τζάμια τα μάτια σου θαμπά
ύστερα από βροχή,
δεν με κοιτάς, μιλάς βραχνά,
φεύγεις σαν εποχή.
Υγρά τα μάτια σου και λες
πως είναι απ’ τον καπνό,
μα εγώ το ξέρω ότι κλαις
για έναν κρυφό καημό.
Φεύγεις και ύστερα γυρνάς
και πάντα σ’ αγαπώ,
γίνεσαι χνούδι μιας φωλιάς
και δέντρο σκοτεινό.
Υγρά τα μάτια σου και λες
πως είναι απ’ τον καπνό,
μα εγώ το ξέρω ότι κλαις
για έναν κρυφό καημό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου