"Ήταν η σιωπή, φθορά, ανάγκες πολλές για ταπείνωση/ ζήσαμε δύσκολα, πάλι
στα χρόνια ως ξένοι τσακίσαμε/ εσύ δεν έλεγες να δώσεις λίγη ζωή, εγώ
δεν έκλεβα λίγη διάρκεια/ έτσι χαθήκαμε, εγωιστικά ίσως και επιπόλαια,
λάθος παράμετρος/ ήταν η εποχή ένα ναυάγιο, μόνο όνειρα γελούσανε/ κι ο
εφιάλτης μαζί πηγαινοέρχονταν, λες και περίμενε ευκαιρία/ κάθισα κάτω,
καθαγιάστηκα, όπως χιλιάδες θύματα/ το ίδιο κάνανε, το ίδιο ζούσανε, το
ίδιο χάνονταν, καταμέτρηση η ώρα που περάσαμε/ έβλεπες λάθος και το
λάβαινες, το ίδιο πάθος εδώ και ώρα ναυαγούσε/ ήταν οι πέτρες, χτυπούσες
ότι κι αν έρχονταν/ ήταν οι ενοχές, όσο ευλαβικά διχάζονταν σε μια
ευκαιρία."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου