Ήταν η σιωπή, φθορά

"Ήταν η σιωπή, φθορά, ανάγκες πολλές για ταπείνωση/ ζήσαμε δύσκολα, πάλι στα χρόνια ως ξένοι τσακίσαμε/ εσύ δεν έλεγες να δώσεις λίγη ζωή, εγώ δεν έκλεβα λίγη διάρκεια/ έτσι χαθήκαμε, εγωιστικά ίσως και επιπόλαια, λάθος παράμετρος/ ήταν η εποχή ένα ναυάγιο, μόνο όνειρα γελούσανε/ κι ο εφιάλτης μαζί πηγαινοέρχονταν, λες και περίμενε ευκαιρία/ κάθισα κάτω, καθαγιάστηκα, όπως χιλιάδες θύματα/ το ίδιο κάνανε, το ίδιο ζούσανε, το ίδιο χάνονταν, καταμέτρηση η ώρα που περάσαμε/ έβλεπες λάθος και το λάβαινες, το ίδιο πάθος εδώ και ώρα ναυαγούσε/ ήταν οι πέτρες, χτυπούσες ότι κι αν έρχονταν/ ήταν οι ενοχές, όσο ευλαβικά διχάζονταν σε μια ευκαιρία."