Το μέτωπό του βρέχεται απ’ τη Μεσόγειο
Τα χέρια του θέρους
Ίχνη στην άμμο
καμωμένα από φωτιά
άσβηστα απ’ το κύμα
Με τ’ αλάτι της θάλασσας αρταίνει
και αρταίνεται
Εκεί
στον μυστικό δικό του όρμο
Το σπίτι του απάγκιο
των φτερωτών ερώτων
Εδώ, εδώ
στη ζεστή αγκαλιά
της Αγίας Θαλασσινής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου