Μια συναστρία θέλησε
το τελευταίο να σβήσει κερί.
Εκείνο το κερί της Ανατολής
που άσβεστο αιώνες μένει
ανέσπερο, για να φωτίζει τους λαούς.
Μια συναστρία σε ήχο πλάγιο
να ξελογιάσει εσκόπευε τον χρόνο
και πλάνη να κάνει αυτόν.
Καθρέπη αυθυπνωτισμένης πορείας
για να παραμορφώσει τον γύρω κόσμο.
Κι όμως της Ανατολής το κερί
δεν συμφιλιώθηκε με την αφεγγιά
και τους χειμαζόμενους καιρούς…
Θεριεύει ακόμα με την αποσταμένη ελπίδα…
Από την ποιητική συλλογή
«Διακεκαυμένη ζώνη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου