ΑΚΤΗ ΜΟΥ / Kokaveshi Dhimitër

Μία μέγα αγκαλιά
σε θάλασσές
και κύματα οι ακτές της
στα περιμένω!...
Περπατώ μη ισοδύναμές
μετρήσεις βατ
από μονάδων, κατεβάζει!...
Σε κάθε μέγα σκεπτικό, σαν παρελάσεις
μεγαλειώδες
μη τις εκφράζεις. Μα μη εκβιάζεις κι αν
σ’ εκφράζουν
λόγια!... Μη αγγίξεις
κι αν επιδιώκεις!... Ψυχή, μοναχική
καρδιά την περιμένουν
τα ίσως;!... Αγάπης
δεν προσπερνούν κι αν μαζί τους
θα ξανάρθεις
σε ίσως,… μέγεθος αυτό - αυτό
που πότισες
πήρε τη γεύση μας μικρή!...
Άλλες λατρείες
ας γιορτάζουν σε τρόπους
και τόπους μοναδικούς
ταλανιζόμενης
ψυχής!... Μοναχοκόρη την κρατώ
σε πόνους
από μάτια, μη δροσίζουν.
Κι αν δεν δακρύζουν
μόρια, πυρακτωμένης ύλης
μη διδάξουν
δρόμους της αδημιούργητης πνοής
σε λάμψεις
γνήσιες κ’ ανθεκτικές για να συγκρούονται
με τις σιωπές
σε αυτό το τέχνασμά, οξύνετε
η ευφωνία
έχει χάσει την συγκάλυψη
της αρμονίας
το μαζί!... Να διεκδικούν.