Του Φοίβου
Δεληβοριά
Φτάσαμε έξω
από την όμορφη πόρτα
σαχλαμαρίζοντας
στη διαδρομή
γράφοντας ο
ένας στον άλλον κασέτες
τρώγοντας
τσιπς και σοκοφρέτες
βλέποντας
σπλάτερ φωτισμένοι κι αγνοί
Το μόνο που
είχαμε κάπως σαν στόχο
ήτανε να σε
δούμε γυμνή
Το μόνο που
είχαμε κάπως σαν στόχο
ήτανε να σε
δούμε γυμνή
Και σου
χτυπήσαμε να μας ανοίξεις
με κρύο ιδρώτα
και καρδιά σπουργιτιού
λέγοντας πέρνα
εσύ πρώτος στους άλλους
κυριευμένοι
απ’ τον τρόμο του κάλλους
και μπρος στις
σκάλες του δικού σου σπιτιού
Είπαμε αντίο
με αθώες βλαστήμιες
στον πλανήτη
του μικρού αγοριού
Είπαμε αντίο
με αθώες βλαστήμιες
στον πλανήτη
του μικρού αγοριού
Δεν ξέρω τι
είδανε μέσα οι άλλοι
αν και συχνά
πυκνά μαθαίνω γι’ αυτούς
άλλος καίει τα
άλογα των αυτοκινήτων
άλλος σπουδάζει
να ναι ξένος στο Eton
άλλος σκυφτά
ζει πλάι σε άλλους σκυφτούς
Άλλος
καθυστερεί τις βιντεοκασέτες
κι άλλος
φροντίζει να γνωρίσει γνωστούς
άλλος
καθυστερεί τις βιντεοκασέτες
κι άλλος
φροντίζει να γνωρίσει γνωστούς
Αν τους
ζήτησες το ίδιο με μένα
τότε τους
ζήτησες να σ’ αγαπούν
να σε δέχονται
σαν κάτι που φεύγει
σαν μελωδία
που ξεφεύγει
να σε
θυμούνται και να μην απιστούν
Τα γυμνά σου
μέρη θα μπορούσαν να αγγίξουν
μόνο αν τα
χάνανε όλα για να σε βρουν
Τα γυμνά σου
μέρη θα μπορούσαν να αγγίξουν
μόνο αν τα
χάνανε όλα για να σε βρουν
Βγήκα
μπερδεμένος από την πόρτα
μπήκα στο
τραίνο του σταθμού Αττικής
και με πήγε
εκεί που ζούνε και οι άλλοι
αλλά από τότε
μου `ρχεται κάτι σαν ζάλη
που μου
θυμίζει πως υπάρχεις και ζεις
Ξέρω πάντα που
`ναι η όμορφη πόρτα
και θα ξανάρθω
όταν με χρειαστείς
Ξέρω πάντα που
`ναι η όμορφη πόρτα
και θα ξανάρθω
όταν με χρειαστείς
το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=RsKNQO23VMU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου