ανάσα

πεταλούδες στιγμές
κλείστηκαν έξω από τη ροή των γεγονότων
μάτια γεμάτα απορία ταξίδευαν
ανάμεσα στα βράχια της απόγνωσης

έτσι αναίτια ερωτεύονται οι άνθρωποι
γιατί παραπάτησε η λογική
γιατί το ψιλόβροχο μπλέχτηκε με τα δάκρυα
κι η αμαρτία με τη λαχτάρα

πελέκησε τη δροσιά του πρωινού
με το λεπίδι της επιθυμίας
κι έφτιαξε τη μορφή της διάφανη και καθαρή
σαν το παγωμένο φεγγάρι του Γενάρη

με μάτια κλειστά από το φουλάρι της νύχτας
ανέβηκε στο γυάλινο κορμί της
και χάθηκε στις αρτηρίες της ηδονής

τα χαράματα βούλιαξε
στη μενεξεδένια ανάσα της
κι έγιναν κι οι δυο θαλασσινή αύρα
που την ποθεί το αιώνιο πανί της αναχώρησης

βύθισε τα γυμνά πόδια
στη άμμο της ευχαρίστησης και ψιθύρισε

-από κόκκους είναι φτιαγμένος ο χρόνος
από κόκκους και η ευτυχία
αγάπη μου
να τους μετρήσεις δεν γίνεται
μπορείς όμως να κρατήσεις λίγους
στην άκρη μιας προσευχής