Σαν τους
ερωτευμένους που περιμένουν
τα χρώματα της
αυγής,
έτσι κι’ εγώ
ανεβασμένος στο ψηλότερο
σκαλοπάτι
περιμένω να
ξεκινήσει η καύση
των νεκρών για
να πεθάνω.
Απόψε τα
μισά σου λόγια
ανθισμένες πασχαλιές
και τ’ άλλα μισά
ουρανός χωρίς φεγγάρι.
Νοστάλγησα να
καπνίσω ένα τσιγάρο
χωρίς φίλτρο
και σαν
το φακίρη να
ξαπλώσω στα κρύα
καρφιά.
Κράτα την
ανάσα σου και
μην τη σπαταλάς
προσπαθώντας να
ζεστάνεις τ’ αγάλματα.
Ο άνεμος
θα σαρώσει τις αυλές
και το δρόμο.
Λευκός ο
ύπνος της νύχτας
και μας γεμίζει
με όνειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου