κατά παντός υπευθύνου

Το κακό παράγινε αλγεινό
κι είναι σκεβρωμένοι οι ώμοι μας
απ' το φορτίο των τάφων.
Ποιος κερατάς κρατάει τα κίνητρα
και ξεχειλώνει τις αόρατες τρύπες
και μολύνει το θολό με μελανιές του Κάτω κόσμου;
Οι πληγές της Γης, μεγάλε, αιμορραγούν
κι ο Θάνατος απέθανε στα γέλια
για το βαθύ μας πένθος.
Ποιος είσαι, ρε συ, που στράβωσες τον άξονα
και με τα τοξικά ξαλοίφεις απ' τα ύψιστα
ό,τι θεϊκό θυμάμαι ακόμα.
Κάνεις διπλό κλικ δεξιά, το ξέρω
ενώ τ' αγαπημένα μου χαροπαλεύουν
σ' αλλόφυλλο φάκελο.
Όποιος κι αν είσαι
ισόθεος, θύμα ή ανάθεμα
θα 'ρθει μαθές ο καιρός του Όρθρου…