δυο αγόρια

Τα δυό παιδιά φορούσαν μπλε εργατικές στολές.
Τα μάγουλά τους ροδαλά και άτριχα τα στήθια.
Μόνο τα χέρια τους είχαν σκληρύνει απ τη δουλειά.
Καθίσανε στο καφενείο ανάμεσα σε κρότους από πούλια.
Βλαστήμιες των χαρτοπαικτών και ιταμές παραγγελίες.
Χαμογελούσαν λίγο αδέξια αλλά τσιχαριτωμένα
( Σα να ζητουσνε συγγνώμη που ήταν τόσο όμορα τόσο διακριτικά)
Ανέβασαν ταυτόχρόνα στα χείλη τα ποτήρια με το νερό.
Στο γκαρσόνι φέρθηκαν ήπια κ’ ευγενικά.
Άναμεσα στο σαματά και τις φωνές ο χρόνος είχε σταματήσει.
Σηκώθηκαν να φύγουνε κ’ όπως τα ρούφηξε ή νύχτα
Τότε ευθύς αγκαλιαστήκανε και φιληθήκανε στο στόμα.