Κάποιοι πληγώνονται
από αγάπη ακατανόητη
γράφοντας ατέλειωτα
ποιήματα
και κάποιοι πετάνε
σε αιώνια αναζήτηση
να την βρουν στο σύμπαν.
Γλιστρούν αόρατοι
σε ουρανό γεμάτο είδωλα
σε χρόνο που πέρασε
εξαφανίζεται πεθαίνει
ανακυκλώνεται
στο τώρα χάνεται.
Καθώς ένα άστρο
ταξιδεύει με ταχύτητα
στο φως οριζόντια
μέχρι το φως να θαμπώσει
στο δικό μου παρόν
της ύπαρξης το φεγγάρι
μετράει τους αναχωρητές
του συστήματος
αυτούς που αντιστέκονται.
Όχι μόνο δεν σιωπούν
αλλά υπερασπίζονται
την εμπέδωση αυτού
του βάρβαρου συστήματος
είτε γιατί προέρχονται
από τα σπλάχνα του
είτε γατί υπηρετούν
την άρχουσα ελίτ.
Εγώ ανήκω σ΄αυτούς
που αντιστέκονται
ένας απλός κομπάρσος
εκεί που μόνο ένα δένδρο έμεινε
και χάθηκε το δάσος,
το θέμα δεν είναι να αναζητήσεις
καινούργιο τοπίο
αλλά να έχεις καινούργια μάτια.
Έφυγα...
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου