Οι φίλοι είναι πάντα εδώ.
Eνας πέθανε. Aλλος απουσιάζει
Aλλος εκεί, του παρελθόντος μακρινή εμμονή.
Εμμένει.
Αύριο θα εμφανιστεί ξανά
συνοδευόμενος ίσως από μοιραία αμφιβολία
Τις άδειες θέσεις πιασμένες θεωρώ
νέους προσκεκλημένους να κάτσουν δεν αφήνω.
Μονάχα στον κήπο τους καινούργιους
φίλους ξεναγώ.
Μα στο παλιό μου αρχοντικό
ερμητικά κλεισμένη έχω την πόρτα
Τον ύπνο των φίλων αλλοτινών καιρών
μήτε του ήλιου μήτε του φεγγαριού
το φως δεν θέλω να ενοχλήσει
Το σούρουπο ωστόσο πάντα επιχειρώ
ανάβαση στην κεντρική τη σκάλα
Σκιά κι εγώ με τις σκιές ρωτώ
τα άδεια στη σειρά των φίλων κάδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου