"Εκείνη,
σχεδόν θλιμμένη, τραβούσε το ελάχιστο φως στο μπαλκόνι και έβλεπε τα
σύννεφα/ νοσταλγία για τη θάλασσα; ίσως για τη ζωή, για ότι έρθει φώναξε
και μετά γέλασε/ τίποτα δεν άφηνε πια να χαθεί, όσο το τραγούδι έκλεβε
μια γλυκιά μελωδία/ τι κι αν ξεχάστηκε σε μια ματιά, σε ένα χρόνο που
δεν γεννήθηκε ποτέ, εκεί πάντα ήταν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου