καλύτερα

Το πεπρωμένο μας ορμά
Κύμα παράλυτο και σκοτεινό
Ανοίγοντας ρήγματα στα
Κορμιά σαν βάρκες που βουλιάζουνε
Τινάζοντας εδώ και κει
Τις μέρες μας σε μελανούς αφρούς
Ανάβοντας φώτα εκεί που
Το σκοτάδι στέφεται βασιληάς.
Επισημάνετε με προσοχή την τύχη αυτού του εφήβου
Ελάτρεψε την πατρίδα του παράφορα σαν ερωμένη
Εκμίσθωσε το αίμα του στις αγορεύσεις των πολιτευτών
Εμέθυσε από λεφτεριά και μαύρες ζαρωμένες σταφίδες
Επρόσφερε δίπλα το σώμα του στους άλλους για προσάναμμα
Και τώρα περπατά με πόδια από τέφρα το πλάτος της γης.
Καλύτερα
Να ουρλιάζεις σα σκυλί με λύσσα το φεγγάρι
Να δέρνεσαι
Μ’ επιληψία στο χιόνι σαν άρκτος πολική
Καλύτερα
Να αδελφώνεσαι
Σε σκοτεινούς βυθούς με παγερά χταπόδια
Καλύτερα
Νασαι κουρέλι βουτηγμένο στο πετρέλαιο
Νασαι γροθιά σφιγμένη γόνατο με γάγγραινα
Να τρέφεσαι
Με τα εντόσθιά σου να τρως το συκώτι σου
Καλύτερα
Να δένεις
Τα οστά σου πίσω με σπάγγο και να τα σέρνεις
Παρά να βλέπεις τον Πάπα
Να δωρίζει ένα στέμμα στους φτωχούς
Ποντήφικες-Αράχνες
Να παρελαύνουν με δικτάτορες ρακένδυτες οι εποχές
Αρμάτων-Οράματα
Να διαιρείς τη δραχμή
Τόσο για νοίκι και τόσο για αγάπη
Να φιλάς μια σάρκα αγαπημένη κι έξαφνα ν’ ανοίγει η πόρτα
Να σβύνουν οι εξάψεις σου πιο γρήγορα κι από βεγγαλικά
Ν’ ανοίγουν οι λαχτάρες σου βαθειές κι ακένωτες σαν τις σπη-
λιές.