Πρωινό Ξύπνημα

Ο κύριος Ταυ ξυπνάει κάθε μέρα μέσα σ`έναν άλλο άνθρωπο.
Γι`αυτό σηκώνεται πολύ νωρίς.
Πριν ξημερώσει.
Ανεβαίνει με κόπο τα σκαλοπάτια των στιγμών και πηγαίνει στο μπάνιο.
Εκεί αρχίζει να αφαιρεί τα λέπια της νύχτας.
Τους παγωμένους δρόμους, τις προκυμαίες και τα παγκάκια,
τις φυλλωσιές των δέντρων και των κλαδιών τους βρόχους/
τα δυσανάγνωστα κείμενα, τις αιμοβόρες παρθένους,
τα σμήνη των πουλιών.
Όταν μείνει εντελώς γυμνός
Αποθέτει το βλέμμα του στον καθρέφτη
Όπως κάποιος κρεμάει το παλτό του σ`έναν γάντζο.
Όμως αντί για μάτια έχει δυό ψάρια.
Επειδή τον διακρίνει άπειρη υπομονή,
Αφήνει τα μάτια-ψάρια να κολυμπήσουν στον καθρέφτη ελεύθερα.
Εκείνες τις στιγμές ζει το πιο καθαρό όνειρο.
Το όνειρο να μην είναι κανένας
Την πιο αλύτρωτη ερημιά.
Το κατάμαυρο σταυρόλεξο της αβύσσου.
Γεγονός που προσδίδει στα χαρακτηριστικά του
Αυτό που λέμε «βάθος».
Στη συνέχεια τα μάτια επιστρέφουν στη θέση τους.
Αυτά και ο καθρέφτης έχουν αποκτήσει τώρα κάποια συγγένεια.
Έτσι αλληλλοαναγνωρίζονται.