Τρώες

Ειν΄οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων
ειν΄οι προσπάθειες μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτι
παιρνουμ΄ επάνω μας κι αρχίζουμε
νά 'χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.

Είν΄ οι προσπάθειες μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως μ' απόφαση και τόλμη
θ΄αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κι΄ έξω στεκόμεθα ν΄ αγωνισθούμε.

Αλλ΄ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ΄ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία.
Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαίν' κι αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε.