ΑΥΠΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ

Πέρασα συμπληγάδες,
όντας σε
ταξίδι, πάνω από
ανταριασμένες
θάλασσες ναυάγησα
την ψυχή μου.
Πικρές θύμησες,
να χορεύουν ολόγυρα,
μανιασμένες
μάγισσες,σαν
αγριεμένες μέλισσες,
έτοιμες να
ρουφήξουν την
γύρη του λογισμού.
Σέρνοντας τα βήματα,
κατάκοπα, πάνω
στους αμμόλοφους
της απόγνωσης,
να αναζητώ φάρο
για διέξοδο.
Μνήμες φθοροχρόνες,
να κουρνιάζουν
βαθιά στα μάτια,
τεράστιες κουρτίνες
κλείνοντας το
πέρασμα του ήλιου.
Οι μέρες θολές,
χωρίς αύριο,με τα
όνειρα πληγωμένα,
απο δική μου
σφαίρα, γιομάτη αίμα,
να τρυπούν την καρδιά.
Και οι νύχτες άυπνες.