Δακρυσμένη Τσιγγάνα / Σωτήρης Ηλ.Παλαιολόγος

Για Έρωτα μιλάνε τα μάτια σου τσιγγάνα.

Τα χείλια σου τρεμίζουν απ’ άπιαστα φιλιά.

Στο Χάος των μαλλιών σου το Φως τσακίζει πλάνα

σε φλόγες που μαυρίζουν-απόκρυφη φωλιά.

Κι οι Νύχτες μαγεμένες κυλάνε στη θωριά σου.

Για  Έρωτα μιλάνε τα μάτια σου πιστά.

Παλιές πηγές ονείρων πάντα στην αγκαλιά σου

φυλάνε τη φουρτούνα σ’αυτόν που σε ζητά.

Στη νάρκη που σ’αρπάζει να λαχταρήσεις λάγνα

τη μέθη που στα άγρια τα δάκρυά σου ξεσπά,

για Έρωτα  μιλάνε τα μάτια σου τσιγγάνα,

βαθιά τους κλειούν οι Νύχτες τ’απείρου τη σκιά…

Με της ζωής τον πόθο αμάραντη λατρεία

θα ’ρθώ  στις λουλουδένιες λαχτάρες σου και πιά

πνοές μου θα τις κάνω στην τόση ικεσία:

Ας λεν τον Έρωτά μου τα μάτια σου πιστά.

Από τη συλλογή ΠΑΝΩΡΙΟΙ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟΙ 1945-46

Από τον εμφύλιο στην προσφυγιά / Νίκος Μότσιος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Νίκος Μότσιος

ΤΙΤΛΟΣ: Από τον εμφύλιο στην προσφυγιά

ISBN 978-960-303-247-2

ΣΕΛΙΔΕΣ: 272, ΤΙΜΗ: 14 Ευρώ

   

Μια αυθεντική μαρτυρία, στην οποία αποτυπώνονται μ’ έναν λιτό, δωρικό τρόπο, τα συγκλονιστικά γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα, από την έναρξη του Εμφυλίου το 1946, αλλά και όλα όσα ακολούθησαν μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και την Οδύσσεια των μαχητών του στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που εγκαταστάθηκαν, με μόνιμο πόθο και στόχο τον επαναπατρισμό τους. Μια ζωηρή διήγηση των συμβάντων στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου και σε εκείνα που ακολούθησαν τον αναγκαστικό εκπατρισμό των πολιτικών προσφύγων στις Ανατολικές χώρες. Αυτό είναι το βιβλίο  του Νίκου Μότσιου, ο οποίος έζησε τα γεγονότα σε πρώτο πρόσωπο, ένα βιβλίο που έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο της σειράς του Στοχαστή με αυθεντικές μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν να είναι μάρτυρες κρίσιμων γεγονότων της νεώτερης Ιστορίας.

    Ο συγγραφέας διηγείται την προσωπική του ιστορία, αλλά και των συντρόφων του, με τον τρόπο που διακρίνει τους αληθινούς αγωνιστές. Προσήλωση και σεβασμός στα γεγονότα, συνειδητή προσπάθεια για την ακριβή καταγραφή τους, ξεχωριστή σεμνότητα που αγγίζει τα όρια της παραλείψεως για όσα ο ίδιος είχε πράξει. Το βιβλίο αυτό του Νίκου Μότσιου είναι ένας φόρος τιμής στους χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές που στελέχωσαν το μεγαλειώδες κίνημα της Εθνικής Αντίστασης κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής στην Ελλάδα και που έζησαν το δράμα της «Νικηφόρας Επανάστασης που χάθηκε», οδηγούμενοι κάτω από καθεστώς ωμής τρομοκρατίας στα βουνά και μετά την ήττα στην αναγκαστική εξορία. Είναι η καταγραφή της ιστορίας αυτών που αν και νικήθηκαν στρατιωτικά, δεν υπέκυψαν, δεν απεμπόλησαν τις αξίες και τα ιδανικά τους και εξακολούθησαν να αγωνίζονται για μιαν Ελλάδα ανεξάρτητη, ελεύθερη και δημοκρατική.

Για τον συγγραφέα:

Ο Νίκος Μότσιος γεννήθηκε το 1932 στο χωριό των Γρεβενών, Δεσπότης (Σχίνοβο). Το 1947 κατατάχτηκε εθελοντικά στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Το 1948, στη μάχη του υψώματος Χελώνα στον Γράμμο, τραυματίστηκε στο κεφάλι και οδηγήθηκε σε νοσοκομείο στην Αλβανία. Μετά επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε τη δράση του στο τμήμα των σαμποτέρ του Γενικού Αρχηγείου του Δ.Σ.Ε. Βαριά τραυματισμένος, το 1949, πέρασε στις Ανατολικές χώρες και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο στη Ρουμανία. Με πρόταση του ταγματάρχη Φλόγα, προβιβάστηκε στον βαθμό του ανθυπολοχαγού μηχανικού. Το 1966 εγκαταστάθηκε μόνιμα με την οικογένειά του στη Σοβιετική Ένωση και το 1972 αποφοίτησε από το Ηλεκτροτεχνικό Ινστιτούτο Τηλεπικοινωνιών της Μόσχας. Εργάστηκε στο Κεντρικό Ταχυδρομείο της Μόσχας και ως αρχιμηχανικός στο τμήμα ηλεκτρομηχανολογίας. Το 1977 επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα. Το 1985 διορίστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας ως μηχανικός, όπου και εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Έχει εκδώσει δύο βιβλία. Το πρώτο, με τίτλο Μια αναδρομή στη δημιουργία και ανάπτυξη του χωριού Δεσπότης (Σχίνοβο) Γρεβενών και το δεύτερο με τίτλο: Οι ήρωες γεννιούνται στη θύελλα. Η ζωή και η δράση του μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

[Να τσιριτρίζουν τα πουλιά] / Χρήστος Αλεξιάδης

Να τσιριτρίζουν τα πουλιά, σε μιας γούβας το πρωινό το μπάνιο, προσόψη να γίνεται η τριανταφυλλιά, την μέρα ανεμπόδιστα , για να καλημερίσουν, Να θρο'ι'ζει η σκέψη σου, σε όλα τα μικρά θαύματα, και να κρατιέσαι απ' αυτά,.... Το λες κι ευτυχία. ......

Τώρα Που: Ποιητική Συλλογή της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου εκδοθείσα το έτος 1975

Απαιτώ 

Απαιτώ να με προσέξεις
Δίχως τζάμια και τέτοια.
Πλύνε τα μάτια.
Το στόμα διόρθωσε σ’ ανυπόκριτη θέση
Και περίμενε:

Θα ρίξω τον κλόουν.
Θα φτύσω το φαινόμενο.
Άνθρωπος θα γίνω. Άνθρωπος
Σαν και σένα πριν από τη στάση σου.
Πριν από την τάση σου
Την εναλλασσόμενη και συνεχή.

***

Επιτέλους 

Επιτέλους, δεν προσπαθώ
κάτι να σου πουλήσω.
Να σου μιλήσω, θέλω,
για κείνα τα υπάρχοντα
που απ’ το σεισμό
κατάφερα να σώσω.
Και βάσταξε ο σεισμός
πολύ καιρό. Με πέτρες
έμαθα να μετρώ και των πουλιών
και των φιλιών τ’ απολιθώματα.
Είχανε χρώματα τα μάτια
που κοίταξα. Άνοιξα
μια τεράστια καρδιά και
πάνω της έπεσα όπως σε λήθαργο.
Μάγισσα έγινα.
Ξέρω
τι κρύβει το χέρι σου
όταν απλώνεται μαζί μου να παίξει.

Και είναι αδιάφθορη
η καρδιά μου ο γίγαντας
μέσα στο πλήθος και είναι
κόκκινη η καρδιά μου ο μάρτυρας
μέσα στη νύχτα.

***

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη 

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη
Μέσο μεταφοράς καθημερινού μέικ απ
Πηγαίνω με τα πόδια.
Παιδιά συναντώ
Παιδιά προσκυνώ
Κλαμένα για μήλο.
Γι’ αριθμό κρύο.

Δεν ξέρω να ντυθώ.

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη
Πάλι θα βρέξει καλημέρες, βήχα,
elan vital, αγριόχορτα.
Να σου πω:
Από λάθος σε λάθος
Εσύ έχεις από μένα
Να θυμάσαι,
Κι εγώ δύναμη
Να το ξανακάνω.

***

Να τραγουδήσεις τώρα 
Τώρα που όλα τ’ αθλήματα ξεχάστηκαν
και τα παιδιά ψάχνουν τη σάρκα τους βαθιά
να βρουν τα κόκαλά τους να λυγίσουν,
τώρα που τα σεντούκια του ύπνου
γεμίσανε πιστούς αμπαρωμένους,
τώρα που καθαρή η πολιτεία ξεκινά
σαν μπαλωμένη βάρκα,
νοικοκυρά η σκέψη σερβίρει στο τραπέζι
τα καλούδια της. Να πίνεις, να διψάς
να διηγείσαι κείνα που άλλοι κάνανε
για κείνους.

Βαθμίδες : Ποιητική Συλλογή της Μυρτώ Αναγνωστοπούλου που εκδόθηκε το έτος 1973

Αρχή και τέλος 

Φάνηκα, δεν χάθηκα
Χάνομαι, έχω φανεί
Ποια νύχτα έχω πληρώσει
Ποιο τέλος
Ποιαν αρχή να ζωντανέψω

Αρχή και τέλος δεν είναι μόνο φως

Δεν είναι ήχος, άνεμος
Έρωτας μεταμορφωμένος

Είναι πέτρες, ξύλα, χρώματα, ξέφωτα
Σ’ ό,τι μετέωροι ανασταίνουμε
Σ’ ό,τι ανήκουμε και μας ανήκει

Το βάρος το ανεκπλήρωτο.

***

Δεν ξέρω 

Δεν ξέρω τι να φοβηθώ
Το σύμπαν
Δίνει αναφορά για τις κινήσεις του
Δόθηκε η παράσταση των ονείρων

Δεν έχω τι να υμνήσω
Τα λουλούδια και τα πουλιά
Μπήκαν σε καλούπια

Όλα παίχτηκαν
Στο παιχνίδι της ταχύτητας

Έχω ξεμείνει

Γρήγορα, ένα ταξί
Να προλάβω τουλάχιστον το θάνατό μου.

***

Κλειδί 


Ένα τραπέζι ίσως σημαίνει φως
Μια γλάστρα, μήνυμα φωτιάς

Άνοιγε την εξώπορτα στους άστεγους τερμίτες

Η κλειδωνιά στην κάμαρά σου
Υπακούει
Μόνο στο κρυφό μου ανέφελο φίλημα.

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου / Βιογραφική αναφορά

Γεννήθηκε το 1944 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ξένες γλώσσες. Την εμφάνισή της έκανε με δημοσίευση ποιημάτων στο περιοδικό Νέα Εστία το 1973. Στις πρώτες της Ποιητικές συλλογές υπογράφει ως Μυρτώ Αναγνωστοπούλου-Πισσαλίδου. Έχει ασχοληθεί και με τις μεταφράσεις ξένων έργων. 

Ποιητικές συλλογές:

• «Βαθμίδες», Θεσσαλονίκη, 1973
• «Τώρα που...», Θεσσαλονίκη, 1975
• «Πειρατικός σταθμός», εκδόσεις. Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1979
• «Κυκλικά», εκδ. Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, 1982
• «Το ζώο που κρύβω», Θεσσαλονίκη, 1988
• «Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων», Εκδόσεις Νέας Πορείας, Θεσσαλονίκη, 1995
• «Τόσα χρόνια στη θάλασσα», εκδόσεις Καπάνι, Θεσσαλονίκη, 2009

Μεταφράσεις:

• «Τρεις γκινέες» της Βιρτζίνια Γουλφ
• «Ποιητές του Λίβερπουλ» (Ποιητική ανθολογία)
• «Σκάλες προς τη φωτιά» της Αναΐς Νιν 
• «Ο μεγάλος ποταμός με τις δυο καρδιές» του Έρνεστ Χεμινγουέι
• «Σπίτι αιμομιξίας» της  Αναΐς Νιν
• «Άντα» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
• «Θέα στον ωκεανό» του Τζων Ίρβινγκ 

Ανυψωτική Μετακόμιση: Ποιητική Συλλογή της Μυρτώ Αναγνωστοπούλου εκδοθείσα το έτος 2014

Ξυπνάς

Ξυπνάς

με την υπερβολή μέσα στη χλιδή της

νά 'σου το παν

το μέτρον άριστον

με αποφασιστικές κινήσεις

συναρμολογώντας άυλα μέλη και

χειροπιαστά μηνύματα

να παραδίδει

το άλυτο λιτό μυστήριο ποίημα.

Το ανάποδο ποίημα

Πνίγεται

το ανάποδο ποίημα,

μισεί τα πόδια του

που δεν περπατούν

αφορίζει τα ερωτικά

που δεν ορίζει

δεν το ακούνε τα χέρια του

και αγκαλιάζουν

ζώντες και νεκρούς. 

Πριν από το τέλος

Μέσα στο σώμα αρκουδίζοντας

το δεύτερο σώμα

ξυπνώντας το αρχικό σχήμα

με τις στροφές και τους χυμούς του, δίνοντας

χώμα και νερό στο κέντρο

της άπραγης ζωής

τεντώνοντας την κορδέλα του τέλους

πριν από το τέλος.

Τόσα χρόνια στη θάλασσα: Ποιητική Συλλογή της Μυρτώ Αναγνωστοπούλου εκδοθείσα το 2009

Τόσα χρόνια στη θάλασσα

 

Τόσα χρόνια στη θάλασσα

Στο κατάρτι

στ' αμπάρι

Στον αφρό για μια στιγμή αιωνιότητας

Αρμενίζει

βουλιάζει

το παλιό σκαρί

Βγάζει φτερά

Πετάει

**

Ήρθε η ώρα

Ήρθε η ώρα να τολμήσω
όσα δεν πρόφτασα με την αιδώ
όσα δεν άντεχε
το ερωτευμένο σώμα
που αδηφάγα έπαιρνε
και απαγόρευε
Ήρθε η ώρα να γίνω πλήθος
και λήθη
και λυγμός
χωρίς την πολυτέλεια
του λάθους

**

Μια βουτιά στο κενό

Δε μου αρκεί μια σχεδία

να σωθώ

Απαιτώ μια έξυπνη λύση

Ένα ασύρματο όνειρο

Μια βουτιά στο κενό

για μήνες

για χρόνια

Ένα νέο μεταίχμιο

ν' αγωνιστώ να το περάσω

**

Θα ξαναπετάξω

Θα ξαναπετάξω

εκεί που ο ήλιος ανάβει τροπικά φαινόμενα

χρώματα και φωνές

Ρωτώντας φτάνεις κάπου

Αγαπώντας πηγαίνεις παντού

**

Τοπίο άθραυστο

Τοπίο άθραυστο

δεν έχει χαρακιές

και χαρακώματα

Ούτε χρώματα

Λευκά αγκομαχούν τα πρόσωπα

Λευκά σπαράζουν

Και όλα παρασύρονται

μέσα στη σκόνη

του αναμενόμενου ανέμου

**

Ως το τέλος των καμένων ημερών

Πνίγω τον έρωτα
Μα εκείνος
το ξέρω
θα βγει
Μ’ ένα γνώριμο
παλιό φιλί
Θ’ αναδύεται πάντα
έτοιμος να με κατασπαράξει

**

Μ' ερωτήματα

Μ' ερωτήματα

ανεβαίνει ο πυρετός

και η γη φεύγει

να συναντηθεί

μ' εκείνον

το ρυθμιστή

του ηφαιστείου

στη δική μου πλειόκαινο

των βροχών

ή του βρόγχου

που ηδονή αφήνοντας

μ' άφησε μουσκεμένη

μέσα στη λάβα

Βρέχει στην Ανατολή / Αναγνωστοπούλου Μυρτώ

Βρέχει στην Ανατολή
και οι πρόγονοί μου ξαγρυπνούν

Νανούρισέ με νύχτα
μεγάλωσέ με αλλιώς
ή πνίξε με
όσο είναι καιρός
με την μετάξινη κλωστή
που έμεινε απ' τα χρόνια

Τώρα που / Αναγνωστοπούλου Μυρτώ

Τώρα που
Για τίποτα δεν αποφασίζω,
Σκοπός όχι τα σκαλιά,
Συνειδητά ονειρεύομαι.

Τώρα που
Το κορμί διασχίζεται
Τώρα που σου μιλώ
Χαίρομαι την ανάσα σου.
Να μ' αγαπάς.

Τώρα που στολίζεις τις τύψεις μου
Να μ' αγαπάς.

για ό,τι δεν μετουσιώθηκε / Αναγνωστοπούλου Μυρτώ

Μιλώ για ό,τι δεν μετουσιώθηκε σε ποίημα
για ό,τι δεν έχει ακόμη ειπωθεί
για ό,τι δεν πρόφτασε να γίνει φιλί
μιλώ για ό,τι ωθεί βαθύτερα τον ένα στον άλλο
μας κάνει επιδέξιους με τα κορμιά μας με τα πιο απόκρυφα μέλη τους

Κάποιος μαγικός καθρέφτης ας συγκρατήσει το εσωτερικό θέαμα.

Φθίνουσες Στροφές / Γιάννης Θεοχαρίδης

Το ποίημα στη σελίδα: 

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/antiparathesis/25/8.html

Θεοχαρίδης Γιάννης / μικρή αναφορά

Ο Θεοχαρίδης Γιάννης  υπήρξε ποιητής από την Λάρισα. Γεννήθηκε το 1933 και πέθανε το 2010 στο Γηροκομείο της Λάρισας. Άφησε πίσω του μεγάλο αδημοσίευτο υλικό. Φέρεται ως ο εμπνευστής της Παγκόσμιας ημέρας ποίησης της 21ης Μαρτίου. 

Βιβλία του: 

Ο Πόνος σε μείζονα και ελάσσονα
Τα γνωμικά μου


πηγή:http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32124

Αναβάπτιση / Αντώνης Ευθυμίου

Αιωρούμαι στο κενό της μοναξιάς

ακροβατώντας στους φραγμούς της λογικής.

Ο ίσκιος μου νωχελικά βουλιάζει

στην πνιγερή αγκαλιά της αυγής,

σαν ένα μαύρο σύννεφο

που το αφάνισε ο ερχομός της μέρας.

 Μ΄ έμαθαν να μεταβολίζω τα όνειρά μου

σε ψιθυρισμούς σιωπής,

ν΄ απολιθώνω τους στεναγμούς μου

με μια βροχή ρονιές

που στάζουν απ΄ την κόγχη της θλίψης.

 Κι εγώ πασχίζω να κρύψω τον πόνο μου

σφιχτά μες στην παλάμη μου

για να μη ματώσει η καρδιά.

Κι όταν μουδιάζουνε τα χέρια μου

δανείζομαι της θύμησης το άγγιγμα.

 Οι κραυγές των άλλων

γίναν νανούρισμα για να κοιμίζω τις ενοχές μου

κι η τέφρα της απουσίας τους

έδαφος επισφαλές να πατήσει ο εγωισμός μου.

 Η κάθε μέρα που περνά

μοιάζει με ψευδεπίγραφο της προηγούμενης

κι ο θρίαμβος της λήθης μαρτυρά

πως τούτη η επανάληψη το χρόνο συρρικνώνει.

 Με μεγάλωσαν μ΄ αλήθειες δανεικές

με ξένες συνειδήσεις,

για να μείνουν καθαρές οι δικές μου αναμνήσεις.

Πρέπει να βουτήξω βαθιά στην οιστρηλασία της ζωής,

μέχρι το σπασμένο μου βλέμμα να γενεί καθρέφτης,

μήπως έτσι βαπτιστώ και πάλι άνθρωπος.

Αντώνιος Ευθυμίου

«Παλαιοί Τεχνίτες της Λάρνακας» / Κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του γιατρού-ερευνητή Σωκράτη Τ. Αντωνιάδη

Με τίτλο «Παλαιοί Τεχνίτες της Λάρνακας», κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του γιατρού-ερευνητή Σωκράτη Τ. Αντωνιάδη. Πρόκειται για μια καλαίσθητη έκδοση 289 σελίδων, με κείμενα που αναφέρονται στους γνωστότερους εκπροσώπους 13 παλαιών επαγγελμάτων, με πολλές αδημοσίευτες φωτογραφίες, με βιβλιογραφική αναφορά και ευρετήριο κύριων ονομάτων. Το βιβλίο προλογίζει ο πρώην Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Λάρνακας, Όθωνας Θεοδούλου, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει πως πρόκειται για «ένα βιβλίο που έλειπε από τη βιβλιογραφία των επαγγελμάτων».

Ο ίδιος ο συγγραφέας δίδει το στίγμα του βιβλίου του στο σύντομο εισαγωγικό σημείωμα: “Το βιβλίο αποτελεί φόρο τιμής στους ανθρώπους που άφησαν τη σφραγίδα τους στη φυσιογνωμία της Λάρνακας, με έργα χειρονακτικής δημιουργίας”.

Αναφέρεται σε τεχνίτες 13 επαγγελμάτων που έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19^ου και τις τέσσερις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα: Αμαξουργοί, Αργυροχρυσοχόοι, Επιπλοποιοί και Καρεκλάδες, Καραβομαραγκοί, Κηροποιοί, Κωμοδρόμοι, Λιθοξόοι, Παπλωματάδες, Ράφτες και Ράφταινες, Σκαρπάρηδες και Τσαγκάρηδες, Ταλιαδόροι (ξυλογλύπτες), Τενεκετζήδες και Χαλκωματάδες. Τα περισσότερα από αυτά εξέλιπαν.

Είναι το τέταρτο βιβλίο έρευνας του Σωκράτη Αντωνιάδη με θέμα τη γενέθλια πόλη του. Προηγήθηκαν:Τα Μεσαιωνικά κατάλοιπα στην επαρχία της Λάρνακας, Μιχαλάκης Παρίδης ο αγωνιστής-ποιητής της ελευθερίας και Η Λάρνακα του Πουρίνου. Το 2014 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή Ανώνυμη Άνοιξη.

Φροσούλα Κολοσιάτου: Τιμητική εκδήλωση που αφορά την απόδοση τιμής για το σύνολο του λογοτεχνικού της έργου το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 στις 5.00 μ.μ. στο Πολιτιστικό κέντρο Καλαβασού.

Το Κοινοτικό Συμβούλιο Καλαβασού σε συνεργασία με το Κυπριακό Ίδρυμα Αειφορίας

σας προσκαλούν σε πολιτιστική εκδήλωση που αφορά την απόδοση τιμής στην ποιήτρια Φροσούλα Κολοσιάτου για το σύνολο του λογοτεχνικού της έργου το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 στις 5.00 μ.μ. στο Πολιτιστικό κέντρο Καλαβασού.

  Π ρ ό γ ρ α μ μ α

Χαιρετισμοί: Παύλος Παρασκευάς, διευθυντής Πολιτιστικών Υπηρεσιών ΥΠΠ

Λευτέρης Φωκά, πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλαβασού

Χρίστος Νεοκλέους, πρόεδρος του Κυπριακού Ιδρύματος Αειφορίας

Προβολή βιντεοποιήματος από τον Αντρέα Τιμοθέου.

Για το έργο της ποιήτριας θα μιλήσουν:

Γιώργος Χριστοδουλίδης, ποιητής

Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου, ποιήτρια

Άριστος Τσιάρτας, νομικός

Απαγγελίες μεταξύ των ομιλιών.

Αντιφώνηση από την ποιήτρια Φροσούλα Κολοσιάτου.

Την εκδήλωση συντονίζει η Τούλα Νεοκλέους.

Θα ακολουθήσει δεξίωση. (τηλ. επικοινωνίας 24333164/99353557)

  

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

Ομηρικά / Φοίβη Γιαννίση / Ποιητική Συλλογή που εκδόθηκε το 2009

(Πηνελόπη I_am addicted to you)

έχει πάθος με την πισίνα
κάθε μέρα στην πισίνα πάνω-κάτω
την ίδια διαδρομή ξανά και ξανά
η πισίνα την κρατά στη ζωή
το κολύμπι στην πισίνα την συντηρεί 
το συνεχές πηγαινέλα
η ρυθμική αναπνοή
ο συντονισμός χεριών ποδιών 
με το κεφάλι
μέσα έξω μέσα έξω 
στο νερό
το κεφάλι 
επαναλαμβανόμενα μπαίνει και βγαίνει
φυσά μέσα ρουφά έξω τον αέρα
οι παύσεις κάθε λίγο στο διάδρομο
τα πλακάκια κάτω από την επιφάνεια μέσα 
στο φως
τα ξένα σώματα απειλητικά
με σκουφιά και με πέδιλα
το νερό μες στο χλώριο
ο ουρανός πάνω από κυπαρίσσια 
η πισίνα με κρατά στη ζωή
το συνεχές τραγούδι 
το μέτρημα 
ένα δύο τρία τέσσερα πέντε
έξι επτά οκτώ εννιά δεκαπέντε
δεκαεννιά χτυπήματα περιστροφές
το τραγούδι του μετρήματος η επανάληψη απολιθώνει
το τραγούδι της πισίνας με σώζει
με σώζει από τη γνώση πως 
δε μ' αγαπά

Βόλος 24-5-07

[...]

(Αχιλλέας)

η βάρκα ΟΝΕΙΡΟ πωλείται
το ρυμουλκό ΑΧΙΛΛΕΑΣ την ΣΤΑΡΛΕΤ 
κατάματα στο πρόσωπο κοιτάζει 
τον ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΑΜΠΝΤΟΥΛ ΧΑΖΙΖ
απ' την Ιορδανία 
κανείς ποτέ δεν είδε να σαλπάρει
κατάφωτο τις νύχτες
δεμένο όλο το χρόνο το παλάτι 
ο βασιλιάς δεν είναι εδώ
εξήντα πέντε άνδρες 
φαντάσματα του λιμανιού 
κρατούνε μέρα-νύχτα πλένουν 
αδιάκοπα φροντίζουν το καράβι
και απέναντι εσείς
σας βλέπω σας είδα και σήμερα
δίχτυα μπαλώνετε μες στις μεγάλες ψαρόβαρκες
δέκα στην καθεμία 
σήμερα Κυριακή μέρα αργίας πριν την πανσέληνο
κάνετε όπως κι εγώ δουλειές του σπιτιού
σκυμμένοι στα μελιτζανιά εργόχειρά σας
ακούγοντας από τρανζίστορ μουσική
κάθε άνδρας ένα ποτήρι τσάι ένα τρανζίστορ
με βελόνες μπαλώνετε σκυφτοί 
με μάτια κόκκινα κομμένα
μελαψοί άνδρες με μάλλινα πουλόβερ 
κανείς εδώ δεν τα φοράει
κάτω από συννεφιά βουβοί
και από βροχή
οι άνδρες από την Αφρική 
είπαν πως μόνο το νερό γνωρίζουν
μες στο νερό γεννήθηκαν
νερό γλυκό όχι αρμυρό λέω εγώ γυρίζοντας με το ποδήλατο
νερό του Νείλου αιγυπτιακό
και λέω ακόμα 
τα χέρια σας σκληρά παγωμένα 
από το κρύο της βόρειας για σας χώρας μου 
ψαρεύουν τα νερά μας 
υπομονετικά μπαλώνοντας κάθε χρονιά 
την ώρα περιμένουν 
πίσω στην Αφρική να επιστρέψουν
όταν για λίγο το ψάρεμα σταματάει όταν οι ανεμότρατες
έξω τραβιούνται
αποδημητικά πουλιά χελιδόνια 
πίσω στο δικό τους νερό 
στις δικές τους γυναίκες 
στα χωμάτινα σπίτια δίπλα στον ποταμό
αν και τώρα μπορώ να ρωτήσω
ποιος είναι ο τόπος του αποδημούντα
ο Εκεί ή ο Εδώ
η προέλευση ή η άφιξη
πώς να υποδυθεί το Όνομα
αυτός που πριν ήταν ο κανείς

Βόλος Κυριακή 21-10-07

Ραψωδία: Ποιητική Συλλογή της Γιαννίση Φοίβης εκδοθείσα το 2016

Άστεγοι

Μες στο δωμάτιο το πρωί
βρήκαμε ένα πουλί να φτερουγίζει
φυλακισμένο
με το παράθυρο ανοιχτό
έπαιρνε φόρα να πετάξει
και χτύπαγε στην οροφή

φωλιές
άστεγα σπίτια των πουλιών
καθένας με τον δικό του ουρανό
καθένας με τη δική του ελευθερία

Σύνδεσμος: http://phoebegiannisi.net/el/p.php?id=123

Φοίβη Γιαννίση / Μικρό βιογραφικό

Η Φοίβη Γιαννίση είναι ποιήτρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε Αρχιτεκτονική. Είναι δόκτωρ στον τομέα “Γλώσσα, Ιστορία και Πολιτισμοί του Αρχαίου Κόσμου' του Πανεπιστημίου Lyon II- Lumiere'. Διδάσκει σχεδιασμό και ποιητική του χώρου. Ασχολείται με την επιτελεστική, συγκινησιακή και ακουστική διάσταση της ποίησης και την σχέση της με τον τόπο, τη γη και τον καιρό. Το 2012 παρουσίασε στο Ε-θνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας την ποιητική εικαστική εγκατά-σταση ΤΕΤΤΙΞ.

Πηγή: http://phoebegiannisi.net/el/w.php?id=2

Σύνδεσμος: http://www.biblionet.gr/author/57569/%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%B2%CE%B7_%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%B7

Ποίηση:
Αχινοί, Αθήνα 1995. Sea urchins, (Athens: 1995),
Ραμαζάνι, Αθήνα 1997. Ramazan, (Athens: 1997),
Θηλιές, Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2006. Loops, Nefeli Editions, (Athens: 2005)
Ομηρικά, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2009. Homerica, Kedros Editions, (Athens: 2009)
Τέττιξ, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012.

ΔΕΙΛΙΝΌ

ένα κομμάτι της πλαγιάς ψηλά ήταν γυμνό.
το ζέσταινε ο ήλιος πριν τη δύση του.
καθώς προς το ξέφωτο στρεφόμουν
ένα αλεπουδέλι το ‘βαλε στα πόδια να χωθεί
στις φτέρες του βουνού.
είχαν πια ωριμάσει τα βατόμουρα. τα τσάκωνα
από το άλογο και τα ‘χωνα δυο-δυο στο στόμα.
καθένα είχε τη δική του γεύση.
ακόμα και τα διπλανά. πιο ξινό. πιο γλυκό.
γλυκύπικρο.
βρήκαμε κούμαρα κοντά στη θάλασσα.
στην παραλία κάτω από τα δέντρα ο ύπνος
το θυμιατό της ηδονής
μας βάραινε τα βλέφαρα.
μη φεύγεις Όνειρε από τα μάτια μου
και μη μ’αφήνεις στον Ύπνο μόνη
θέλω για λίγο απόψε μαζί σου να πετάξω
πάνω από στεριές και από νερά
πάνω από θάλασσες και από βουνά.

ΒΑΘΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΒΑΘΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙ / Γιαννίση Φοίβη

κρεμόμουν ολόκληρη από την ελιά σαν τόξο τεντωμένη.
ανάσκελη με τη ράχη στο δέντρο την κοιλιά στον αέρα
χέρια σε ανάταση
να γαντζώνονται στον κορμό
πόδια ανοιχτά
στην οικουμένη αιωρούμενα
πόδια ανοιχτά στον οίστρο
ενώ ο τόπος βούιζε
από τις απλωμένες ως το επέκεινα χορωδίες των τζιτζικιών
μαινόμουν από πόθο
μόνη
μακριά από τους άλλους για ώρες
έσκιζα τον αέρα με τα λυπητερά
του ίμερου
σπαραχτικά
παρατεταμένα διακοπτόμενα
βελάσματά μου.
ω θάλασσα από ελιές και πέτρες του μεσημεριού
πάνω από το πέλαγος των κατσικιών που φέγγει
το αστραφτερό Αιγαίο
μέχρι πέρα μακριά
μέχρι το αφανές τέλος του ορίζοντα.