Για Έρωτα μιλάνε τα μάτια σου τσιγγάνα.
Τα χείλια σου τρεμίζουν απ’ άπιαστα φιλιά.
Στο Χάος των μαλλιών σου το Φως τσακίζει πλάνα
σε φλόγες που μαυρίζουν-απόκρυφη φωλιά.
Κι οι Νύχτες μαγεμένες κυλάνε στη θωριά σου.
Για Έρωτα μιλάνε τα μάτια σου πιστά.
Παλιές πηγές ονείρων πάντα στην αγκαλιά σου
φυλάνε τη φουρτούνα σ’αυτόν που σε ζητά.
Στη νάρκη που σ’αρπάζει να λαχταρήσεις λάγνα
τη μέθη που στα άγρια τα δάκρυά σου ξεσπά,
για Έρωτα μιλάνε τα μάτια σου τσιγγάνα,
βαθιά τους κλειούν οι Νύχτες τ’απείρου τη σκιά…
Με της ζωής τον πόθο αμάραντη λατρεία
θα ’ρθώ στις λουλουδένιες λαχτάρες σου και πιά
πνοές μου θα τις κάνω στην τόση ικεσία:
Ας λεν τον Έρωτά μου τα μάτια σου πιστά.
Από τη συλλογή ΠΑΝΩΡΙΟΙ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟΙ 1945-46
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου