Τώρα Που: Ποιητική Συλλογή της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου εκδοθείσα το έτος 1975

Απαιτώ 

Απαιτώ να με προσέξεις
Δίχως τζάμια και τέτοια.
Πλύνε τα μάτια.
Το στόμα διόρθωσε σ’ ανυπόκριτη θέση
Και περίμενε:

Θα ρίξω τον κλόουν.
Θα φτύσω το φαινόμενο.
Άνθρωπος θα γίνω. Άνθρωπος
Σαν και σένα πριν από τη στάση σου.
Πριν από την τάση σου
Την εναλλασσόμενη και συνεχή.

***

Επιτέλους 

Επιτέλους, δεν προσπαθώ
κάτι να σου πουλήσω.
Να σου μιλήσω, θέλω,
για κείνα τα υπάρχοντα
που απ’ το σεισμό
κατάφερα να σώσω.
Και βάσταξε ο σεισμός
πολύ καιρό. Με πέτρες
έμαθα να μετρώ και των πουλιών
και των φιλιών τ’ απολιθώματα.
Είχανε χρώματα τα μάτια
που κοίταξα. Άνοιξα
μια τεράστια καρδιά και
πάνω της έπεσα όπως σε λήθαργο.
Μάγισσα έγινα.
Ξέρω
τι κρύβει το χέρι σου
όταν απλώνεται μαζί μου να παίξει.

Και είναι αδιάφθορη
η καρδιά μου ο γίγαντας
μέσα στο πλήθος και είναι
κόκκινη η καρδιά μου ο μάρτυρας
μέσα στη νύχτα.

***

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη 

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη
Μέσο μεταφοράς καθημερινού μέικ απ
Πηγαίνω με τα πόδια.
Παιδιά συναντώ
Παιδιά προσκυνώ
Κλαμένα για μήλο.
Γι’ αριθμό κρύο.

Δεν ξέρω να ντυθώ.

Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη
Πάλι θα βρέξει καλημέρες, βήχα,
elan vital, αγριόχορτα.
Να σου πω:
Από λάθος σε λάθος
Εσύ έχεις από μένα
Να θυμάσαι,
Κι εγώ δύναμη
Να το ξανακάνω.

***

Να τραγουδήσεις τώρα 
Τώρα που όλα τ’ αθλήματα ξεχάστηκαν
και τα παιδιά ψάχνουν τη σάρκα τους βαθιά
να βρουν τα κόκαλά τους να λυγίσουν,
τώρα που τα σεντούκια του ύπνου
γεμίσανε πιστούς αμπαρωμένους,
τώρα που καθαρή η πολιτεία ξεκινά
σαν μπαλωμένη βάρκα,
νοικοκυρά η σκέψη σερβίρει στο τραπέζι
τα καλούδια της. Να πίνεις, να διψάς
να διηγείσαι κείνα που άλλοι κάνανε
για κείνους.