Όλοι το ’λέγαν πως ήταν αυστηρή.
Είχε παράστημα,
φωνή καμπάνα,
επιβάλλον.
Φώναζε «ησυχία»,
παγώνοντας την αίθουσα
κι ας τρίζανε
τα ξύλα στη σόμπα.
Απόμαχος από καιρό,
αναπολεί σκανταλιές και θορύβους
κι είναι σκέτος βραχνάς
η ησυχία του βωβού σπιτιού της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου